مپرس کز تو چگونه از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 24
1. مپرس کز تو چگونه شکسته دل برگشت
مه چهارده چون بارخت برابر گشت
طراوتی که جهان از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 25
1. طراوتی که جهان از دم بهار گرفت
شریعت از نفس صدر کامکار گرفت
لبالبست دهانم از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 26
1. لبالبست دهانم زماجرایی چند
که جز که با لب خود با کسی نیارم گفت
گاه آنست دلم از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 27
1. گاه آنست دلم راکه بسامان گردد
کار دریابد واز کرده پشیمان گردد
ز کار آخرت آن از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 28
1. ز کار آخرت آن را خبر تواند بود
که زنده بر پل مرگش گذر تواند بود
سپیده دم که نسیم از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 29
1. سپیده دم که نسیم بهار می آمد
نگاه کردم و دیدم که یار می آمد
بوی فصل بهار از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 30
1. بوی فصل بهار می آید
آب با روی کار می آید
ای خداوندی که از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 31
1. ای خداوندی که القاب تو چون فصل الخطاب
در قوانین سخن خیر المطالع می شود
زبان و خاطر من از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 32
1. زبان و خاطر من رای افرین دارد
غلام آنم کورا خرد برین دارد
اصفهان خرّمست از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 33
1. اصفهان خرّمست ومردم شاد
این چنین عهدکس ندارد یاد
درین جناب همایون از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 34
1. درین جناب همایون که تا قیامت باد
بیمن معدلت صدر روزگار آباد
عید جهان عید از کمال‌الدین اسماعیل قصیده 35
1. عید جهان عید تو فرخنده باد
سایۀ اقبال تو پاینده باد