چون بر تو نباشد از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 841
1. چون بر تو نباشد اعتماد سخنی
افتد به بدی نام تو در هر دهنی
هم بر سر آن نیی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 842
1. هم بر سر آن نیی که ما را بینی
وان حال که دیده یی یکی وا بینی
تیری، که چو از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 843
1. تیری، که چو در خود کشمت دور شوی
ماهی، که شوی غریب هرمه بنوی
بر خاک در تو از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 844
1. بر خاک در تو دوش ای سلسله موی
با بی خوابی کرده بدم روی بروی
آمد گل و بلبلی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 845
1. آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی
می نالد و سودکی کند ناله اوی؟
خوش باش که تا از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 846
1. خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی
امروز خوشک نشین که فردا بروی
هر دم ز برم رخت از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 847
1. هر دم ز برم رخت نوردی بروی
در نامده زود بازگردی بروی
شخصی دارم دلی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 848
1. شخصی دارم دلی خراب اندر وی
جانی دارم هزار تاب اندر وی
دی گفت مرا حدیث از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 849
1. دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی
ور می گویی بیا بگوشم در گوی
با آنکه بکس از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 850
1. با آنکه بکس دست بپیمان ندهی
زنجیر کنی از زور بر دست نهی
دل در سر زلف از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 851
1. دل در سر زلف تونه زان بست رهی
کورا دو هزار بند بر بند نهی
دستی که بر او از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 852
1. دستی که بر او همی می ناب نهی
دل میدهدت که خیره در تاب نهی