چون بر تو نباشد اعتماد سخنی از کمال‌الدین رباعی 841
1. چون بر تو نباشد اعتماد سخنی
افتد به بدی نام تو در هر دهنی
هم بر سر آن نیی که ما را بینی از کمال‌الدین رباعی 842
1. هم بر سر آن نیی که ما را بینی
وان حال که دیده یی یکی وا بینی
تیری، که چو در خود کشمت دور شوی از کمال‌الدین رباعی 843
1. تیری، که چو در خود کشمت دور شوی
ماهی، که شوی غریب هرمه بنوی
بر خاک در تو دوش ای سلسله موی از کمال‌الدین رباعی 844
1. بر خاک در تو دوش ای سلسله موی
با بی خوابی کرده بدم روی بروی
آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی از کمال‌الدین رباعی 845
1. آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی
می نالد و سودکی کند ناله اوی؟
خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی از کمال‌الدین رباعی 846
1. خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی
امروز خوشک نشین که فردا بروی
هر دم ز برم رخت نوردی بروی از کمال‌الدین رباعی 847
1. هر دم ز برم رخت نوردی بروی
در نامده زود بازگردی بروی
شخصی دارم دلی خراب اندر وی از کمال‌الدین رباعی 848
1. شخصی دارم دلی خراب اندر وی
جانی دارم هزار تاب اندر وی
دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی از کمال‌الدین رباعی 849
1. دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی
ور می گویی بیا بگوشم در گوی
با آنکه بکس دست بپیمان ندهی از کمال‌الدین رباعی 850
1. با آنکه بکس دست بپیمان ندهی
زنجیر کنی از زور بر دست نهی
دل در سر زلف تونه زان بست رهی از کمال‌الدین رباعی 851
1. دل در سر زلف تونه زان بست رهی
کورا دو هزار بند بر بند نهی
دستی که بر او همی می ناب نهی از کمال‌الدین رباعی 852
1. دستی که بر او همی می ناب نهی
دل میدهدت که خیره در تاب نهی