من پیرو کهن از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 853
1. من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی
عشق آمد و داد از توام بر نایی
ای سرو که سر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 854
1. ای سرو که سر بر آسمان می سایی
وز قدّ بلند لاف می پیمایی
مانند گل دو از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 855
1. مانند گل دو رنگی ای بینایی
بی زر رخ گلگون بکسی ننمایی
مشتاق توام از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 856
1. مشتاق توام ، روی بمن ننمایی
بیمار توان، بپرسشم نگرایی
گل گر چه کند از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 857
1. گل گر چه کند دعوی شهر آرایی
او چون رخ تو کجاست در زیبایی؟
یک روز بکوی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 858
1. یک روز بکوی عاشقان بر نایی
وز بهر تماشا نظری نگشایی
کی بر کنم از از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 859
1. کی بر کنم از تو من دل ای بینایی
کز عشق تو گشته ام بدین رسوایی؟
گه خصم شوی مرا از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 860
1. گه خصم شوی مرا و گه یار آیی
روزی بهزار گونه در کار آیی
در هر عمری دمی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 861
1. در هر عمری دمی که دمساز آیی
آن هم بدوصد کرشمه و نازآیی
گوی انگلۀ قباچه از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 862
1. گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی
بر من ز بهشت هشت در بگشایی
آگاه ز حال من از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 863
1. آگاه ز حال من سر گشته نیی
کز عشق چو من زیرو زبر گشته نیی
زلف تو چو بروی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 864
1. زلف تو چو بروی تو افتد گویی
در شب بچراغ می کنم دلجویی