قطعات در دیوان اشعار کلیم

1 در کف شاه جهان آن ثانی صاحبقران نیزه را بین جلوه گر چون برق لامع از سحاب

2 نی غلط گفتم، کفش خورشید اوج رفعتست نیزه زرین بود خط شعاع آفتاب

3 رمح او شمعست و مرغ روحها پروانه اش کانچه در شمع آتشست اندر سنان اوست آب

4 صفحه عمر عدو را خط کشد روز مصاف نیزه اش را خطی از بهر همین آمد خطاب

1 پرورده کدام بهارست این چمن کز بهر دیدنش نگه از هم کنیم وام

2 هر خط او چو خطه کشمیر دلفریب وز حلقه حروف براه نظاره دام

3 از دیدنش نظارگیان مست می شوند آن باده ایکه دایره ها را بود بجام

4 از بسکه دیده خیره شود در نظاره اش نتوان شناخت دیده کدامست و خط کدام

1 سرور ازین میهمان پُرتَعَب یعنی که تب چند روزی شد که تصدیع فراوان می‌کشم

2 آنچه از دست من آمد ز اشک سرخ و روی زرد پیش او هر لحظه نعمت‌های الوان می‌کشم

3 تا نسوزد در دل من یادگار دوست را زاستخوان پیکان جانان را به دندان می‌کشم

4 تیغ‌های آبدارم هست از فوج سرشک لیک بر روی مرض از ضعف لرزان می‌کشم

1 نقشبند کارگاه صنع همچون زلف یار نقش پرگاری دگر بر روی کار آورده است

2 از بهار گلشن فردوس رنگین نسخه ای کاتب قدرت برای روزگار آورده است

3 نازم این زیبا مرقع را که چون روی بتان صفحه اش خطی بروی نوبهار آورده است

4 این مرقع نیست، غوصی کرده غواص قلم یکصدف لبریز در شاهوار آورده است

1 ایدل از گلشن امید گل عیش بچین روزگار طرب و عشرت جاوید آمد

2 بیش از آن روز که نوروز چمن عید کند بمشام همه بوی گل امید آمد

3 جشن و مأوای سلاطین جهان، شاه شجاع عالم افروزتر از کوکبه عید آمد

4 بسرا پرده ماه فلک پادشهی از پی ساز طرب موکب ناهید آمد

1 آیة الکرسی فلک خواند و دمید از روی صدق بر همین کرسی چو شاهنشاه بروی آرمید

2 وارث عالم شهنشاه زمان شاه جهان کایزدش زیبنده اورنگ شاهی آفرید

3 تا بروبد صحن بزمش پشت گردون خم گرفت تا بشوید پای تختش آب از گوهر چکید

4 تخت را باید که ناید بر زمین پا از نشاط برفراز خویش هرگز خسروی چون او ندید

1 شهنشاها دکن یک کف زمین است زمین‌داران او مانند انگشت

2 اگر با هم شوند انگشت‌ها جمع به کوه دولتت نتوان زدن مشت

1 دارد آن عزت تفنگ ثانی صاحبقران کز شرف خاقان اگر باشد به دوشش می‌برد

2 هیبتی دارد که با آن اختلاط دائمی ماشه می‌لرزد به خود تا سر به گوشش می‌برد

1 تفنگ عدو سوز شاه جهان کزو عمر دشمن شود کاسته

2 رگ تیره ابریست پررعد و برق زرعد کف شاه برخاسته

1 بی نظیر این تفنگ شاه جهان همچو تیر قضا خطا نکند

2 می تواند سیاهی از مو برد کز بدن موی را جدا نکند