چو آگه گشت بهرام از سلیمی جرونی شیرین و فرد 24
1. چو آگه گشت بهرام از چنین حال
که خسرو از بزرگی یافت اقبال
پس از ترتیب خسرو از سلیمی جرونی شیرین و فرد 25
1. پس از ترتیب خسرو چون بپرداخت
به خلوت خواند شیرین را و بنواخت
چو صبح از بام مشرق از سلیمی جرونی شیرین و فرد 26
1. چو صبح از بام مشرق سر برآورد
هزیمت بر سپاه شب در آورد
با یکدیگر در کنار از سلیمی جرونی شیرین و فرد 27
1. با یکدیگر در کنار شهرود و پیدا شدن شیر،
و کشته شدن به دست خسرو
چو خسرو روز در از سلیمی جرونی شیرین و فرد 28
1. چو خسرو روز در عشرت به شب کرد
خیالش وصل از شیرین طلب کرد
پری رو گفتش از از سلیمی جرونی شیرین و فرد 29
1. پری رو گفتش از دیوانه خویش
نرنجم نیست چون در خانه خویش
چو خسرو دیدکان از سلیمی جرونی شیرین و فرد 30
1. چو خسرو دیدکان سرو سمنبر
دلی دارد به بر از سنگ سختر
چو خسرو یافت آن از سلیمی جرونی شیرین و فرد 31
1. چو خسرو یافت آن اعزاز و تمکین
برون آمد سوی بهرام چوبین
چو شد بار دوم بر از سلیمی جرونی شیرین و فرد 32
1. چو شد بار دوم بر تخت، خسرو
جهان را داد دیگر رونق از نو
چنین دادم خبر از سلیمی جرونی شیرین و فرد 33
1. چنین دادم خبر مرد سمرگوی
که چون برتافت خسرو، زان صنم روی
بدین گفتن چو روزی از سلیمی جرونی شیرین و فرد 34
1. بدین گفتن چو روزی ده، برآمد
زمانه بر مهین بانو سرآمد
مهین بانو چو بیرون از سلیمی جرونی شیرین و فرد 35
1. مهین بانو چو بیرون شد ز عالم
به شیرین پادشاهی شد مسلم