واسطة العقد - رباعیات در دیوان اشعار جامی

1 بشکافت زمین به سبزه و گل بشکفت شد در چمن آشکار اسرار نهفت

2 گر بود کدورتی ز دی جنبش باد از سایه شاخ ساخت جاروب و برفت

1 خوش با دگرانی ای به رخ رشک پری بر من همه راه ناخوشی می سپری

2 چون دولت سود وصل تو یافت نشد در ماتم نایاب من و نوحه گری

1 خوشتر زکتاب در جهان یاری نیست در غمکده زمانه غمخواری نیست

2 هر لحظه ازو به گوشه تنهایی صد راحت هست و هرگز آزاری نیست

1 هر گه خوانی «الف بی » ای حورنژاد از دست دو «دال و الفت » خواهم داد

2 تا نتواند به «میم » تو چشم گشاد انگشت نهم ز رشک بر دیده «صاد»

1 گفتی که سیاه است تو را خرقه به رنگ آورده ام این رنگ من از دیر فرنگ

2 هر لحظه چو ناقوس کشم از دل تنگ از دوری آن دیر جگر سوز آهنگ

1 گل گر چه کشد سرزنش از خار درشت رو با تو و بر درخت خود دارد پشت

2 با قد تو شاخ گل مگر دعوی کرد کش گل به طپانچه می زند غنچه به مشت

1 دیوانه شکل دین برانداز توام مفتون دو لعل نغمه پرداز توام

2 ای وای من آن زمان که ماند محروم دیده ز جمال و گوش ازآواز توام

1 ماییم ز فیض جود آن جان و جهان فانی شده در شهود آن جان و جهان

2 بس نیست شدیم و هست تا روشن شد نابود جهان و بود آن جان و جهان

1 یک نیمه ز عمر در بطالت بگذشت یک نیمه به تشویر و خجالت بگذشت

2 عمری که دمی ازو جهانی ارزد بنگر به چه حیلت و چه حالت بگذشت

1 تا تو نزنی طعن کسی در عالم زانسان که زدند قدسیان بر آدم

2 ایزد به زبان جمله عالم هر دم گوید «انی اعلم ما لا تعلم »