واسطة العقد - رباعیات در دیوان اشعار جامی

1 جانا بنشین و زان دو لب در گوشم گوش یک سخن و ز ناله کن خاموشم

2 ور نی ز خراش دل خود بخروشم خود را و تو را به عالمی بفروشم

1 چون سوی من ای جان و جهان دیر آیی خواهی بکشی زودم ازان دیر آیی

2 گر عمر نهم نام تو یا جان چه عجب چون عمر روی زود چو جان دیر آیی

1 وای دل آن که دلستانش برود وز باغ نظر سرو روانش برود

2 گفتی که به رفتنم رضا ده هیهات چون زنده رضا دهد که جانش برود

1 روزی بینی مرا به خاک افتاده وز تیغ اجل به سینه چاک افتاده

2 جان روی به عالم بقا آورده تن بر سر بستر هلاک افتاده

1 بی کار دلا به کارفرما نرسی اینجا نکنی کار بدانجا نرسی

2 کار خود از امروز به فردا مفکن ترسم که از امروز به فردا نرسی

1 یارب ز زیان و سود خویشم برهان وز نسبت بخل و جود خویشم برهان

2 من ناخوشیی که دارم از خود دارم از ناخوشی وجود خویشم برهان

1 تا ترک عوایق و علایق نکنی قطع نظر ازکل خلایق نکنی

2 در قبله توحید ز روی اخلاص یک سجده شایسته لایق نکنی

1 تا کی طلب جانان چون نادانان زین شعبده بازکان افسون خوانان

2 خواهی که به جانان برسی رو گم کن تن در دل و دل در جان جان در جانان

1 یک نیمه ز عمر در بطالت بگذشت یک نیمه به تشویر و خجالت بگذشت

2 عمری که دمی ازو جهانی ارزد بنگر به چه حیلت و چه حالت بگذشت

1 هر گه خوانی «الف بی » ای حورنژاد از دست دو «دال و الفت » خواهم داد

2 تا نتواند به «میم » تو چشم گشاد انگشت نهم ز رشک بر دیده «صاد»