واسطة العقد - رباعیات در دیوان اشعار جامی

1 جانا بنشین و زان دو لب در گوشم گوش یک سخن و ز ناله کن خاموشم

2 ور نی ز خراش دل خود بخروشم خود را و تو را به عالمی بفروشم

1 ای نطق تو آب زندگی را منبع در هر نفست نفیس گنجی مودع

2 آلوده مکن دهان بما لا یعنی فرسوده مکن زبان بما لاینفع

1 خورشید می آنکه ساقی و دور مدام دیده ست ز تدویر صراحیش مقام

2 بر حلق صراحی گذرد چون مه نو در دایره جام شود ماه تمام

1 تا پیش تو ای شمع چگل مردودم با دود دل از سوختگان معدودم

2 از آه دل ایستاده بر سر دودم از آه همانا الف ممدودم

1 ای دیده ز نقش تو نگارستانی سلک مژه بی گل تو خارستانی

2 از مرغ خزان رسیده خاطر من شد تحفه مجلست بهارستانی

1 تا کی ز تصوف خر و بار آوردن بر جای یکی نکته هزار آوردن

2 خاموش که حاصل همه یک سخن است روی از همه تافتن به یار آوردن

1 از شهر عدم آمده ام سوی وجود افتاده غریبم به سرکوی وجود

2 گفتی که درین کوی چه خواهی جامی خواهم عدمی که نشنود بوی وجود

1 بر لوح زمانه نیست یک حرف صواب از حرفه حرف خوانیش روی بتاب

2 بی گوش و زبان چه خوش بود فهم خطاب زین خامش گویا که کتاب است کتاب

1 بر ظلم خود ار تو ایست خواهی کردن سرمایه عمر نیست خواهی کردن

2 زین گونه که کافر مظالم شده ای آخر ده خود دویست خواهی کردن

1 ای خواجه به کوی اهل دل منزل کن در پهلوی اهل دل دلی حاصل کن

2 خواهی بینی جمال معشوق ازل آیینه تو دل است رو در دل کن