واسطة العقد - رباعیات در دیوان اشعار جامی

1 نوباوه بستان لطایف سخن است دیباچه دیوان معارف سخن است

2 سری که مقدسان ازان محرومند سر بر زده از زبان عارف سخن است

1 دل گوهر سبحه محبت می سفت وز ساحت جان غبار غفلت می رفت

2 یک غنچه ز باغ حسن جانان بشکفت جلت سبحات وجهه الباقی گفت

1 گاهی کشیم به رفتن ای عشوه پرست گه ز آمدن از نیست مرا سازی هست

2 تا چند گهی کشی و گه زنده کنی یکباره برفتی و بکشتی و برست

1 قلبی بصفاء خدکم مفتون نطقی بصفات قدکم موزون

2 از عشق شما جنون من نیست عجب انتم لیلی و صبکم مجنون

1 گاهی ز غمت چو ابر گرینده شوم گاهی به رخت چو برق در خنده شوم

2 تو جان منی ز رفتن و آمدنت نبود عجب ار بمیرم و زنده شوم

1 با تیغ تو گر سرنفرازم چه کنم سر در ره عشق تو نبازم چه کنم

2 چون دولت یافت نشد نصیب دگران با محنت نایاب نسازم چه کنم

1 قد قل الی میلک ای جان و جهان و اعتاص علی نیلک ای جان و جهان

2 دست املم به جیب وصلت نرسید فالان یدی و ذیلک ای جان و جهان

1 چون دیده ببندم به خیال تو خوشم چون بگشایم به خط و خال تو خوشم

2 القصه چه در خواب و چه در بیداری دایم به تماشای جمال تو خوشم

1 دیدار تو ای یار پسندیده من حیف است بدین دیده غمدیده من

2 در دیده من نشین وبگشای نقاب خود بین رخ خویش لیک از دیده من

1 رفت آنکه طلبگار وصالت باشم جویای رخ خجسته فالت باشم

2 بنمای جمال عشق عشاق خودم تا عاشق عاشق جمالت باشم