رسوا شده لولیی ربالی دردست از جامی رباعی 13
1. رسوا شده لولیی ربالی دردست
از کوی خرابات همی آمد مست
ای خوانده به عزم رفتن افسون همه از جامی رباعی 14
1. ای خوانده به عزم رفتن افسون همه
بگرفته غمت درون و بیرون همه
ای کشته مرا به تیغ لاغ و لابه از جامی رباعی 15
1. ای کشته مرا به تیغ لاغ و لابه
دور از تو به سان ماهیم بر تابه
گاهی ز غمت چو ابر گرینده شوم از جامی رباعی 16
1. گاهی ز غمت چو ابر گرینده شوم
گاهی به رخت چو برق در خنده شوم
بستی کمر وداع و زین شیوه مرا از جامی رباعی 17
1. بستی کمر وداع و زین شیوه مرا
هم دست زکار رفت و هم پای ز جا
شوخی که بلای دل و دین افتاده ست از جامی رباعی 18
1. شوخی که بلای دل و دین افتاده ست
برخاک ره از خانه زین افتاده ست
روزی که سوی اهل وفا می آیی از جامی رباعی 19
1. روزی که سوی اهل وفا می آیی
افتان خیزان همچو صبا می آیی
چون دیده ببندم به خیال تو خوشم از جامی رباعی 20
1. چون دیده ببندم به خیال تو خوشم
چون بگشایم به خط و خال تو خوشم
جانا بنشین و زان دو لب در گوشم از جامی رباعی 21
1. جانا بنشین و زان دو لب در گوشم
گوش یک سخن و ز ناله کن خاموشم
چون سوی من ای جان و جهان دیر آیی از جامی رباعی 22
1. چون سوی من ای جان و جهان دیر آیی
خواهی بکشی زودم ازان دیر آیی
وای دل آن که دلستانش برود از جامی رباعی 23
1. وای دل آن که دلستانش برود
وز باغ نظر سرو روانش برود
روزی بینی مرا به خاک افتاده از جامی رباعی 24
1. روزی بینی مرا به خاک افتاده
وز تیغ اجل به سینه چاک افتاده