لیلی و مجنون در هفت اورنگ جامی

1 چون زرده بیضه های گردون آمد سحر از سپیده بیرون

2 زیر خم طاق لاجوردی زان زرده زمین گرفت زردی

3 مجنون پی جست و جوی دلبر برداشت ز خواب بیخودی سر

4 لیلی گویان به ره درآمد تا نوبت چاشتگه سر آمد

1 چون رفت کثیر آن هنرور زان صیدگه اندکی فراتر

2 آراسته دید مرغزاری از باغ بهشت یادگاری

3 از سبزه زمین چو سبز مفرش وز گل گل مختلف منقش

4 یا مصحفی از زمردش حرف از لاله بر آن وقوف شنگرف

1 ریحان شکن حریم این باغ این بو دهد از نسیم این باغ

2 کان لاله داغدار هر دشت از نوفل و نوفلی چو برگشت

3 آزاده ز هر گروه بودی آواره دشت و کوه بودی

4 هر جا که کسی ز دور دیدی چون آهو و گور ازو رمیدی

1 آن عاشق از خرد رمیده زاندیشه نیک و بد رهیده

2 از مستی عشق بود مجنون دادش به میان مستی افیون

3 داغی ز فراق یار بودش یک داغ دگر بر آن فزودش

4 لیکن داغی فزون ز هر داغ آشفت ز عشق داغ بر داغ

1 خورشید به وقت بامدادان چون داد مراد نامرادان

2 یعنی که به آفتابه زر ریخت وز حقه پر گهر گهر ریخت

3 مجنون به هزار نامرادی می گشت به گرد کوه و وادی

4 لیلی می گفت و راه می رفت همراه سرشک و آه می رفت

1 دهقان شکوفه بند این شاخ استاد رقم نگار این کاخ

2 این حرف نوشت بر کتابه کان خانه خراب این خرابه

3 چون شد به حدیث عشق مشهور وز مشهوران به عقل مهجور

4 ز آوازه نکته های چون در کرد انجمن زمانه را پر

1 روشن سخن عرب کثیر بر طارم نظم نجم نیر

2 با عزه که رشک حور عین بود رونق شکن بتان چین بود

3 بیرون ز قیاس داشت میلی چون قیس رمیده دل به لیلی

4 چون گل به نسیم او شگفتی گفتی به هوایش آنچه گفتی

1 طبال سرای این عروسی در پرده عاج و آبنوسی

2 این طبل گران نوا نوازد وین پرده سینه کوب سازد

3 کان زخم دوال خورده عشق وآوازه بلند کرده عشق

4 چون از حرم حجاز برگشت بر خاک حریم یار بگذشت

1 گوهر کش این علاقه در زان در کند این علاقه را پر

2 کان هودجی مراحل ناز وان حجلگی عماری راز

3 آهوی شکارگیر شیران تاراجگر دل دیران

4 مجنون کن زیرکان دانا آسیب توان صد توانا

1 لیلی چو به عزم خانه برخاست خانه به جمال خود بیاراست

2 چشمش سوی آن رمیده افتاد خون جگرش ز دیده افتاد

3 بگریست که ای فراق دیده درد و غم اشتیاق دیده

4 در کشمکش فراق چونی در آتش اشتیاق چونی