لیلی و مجنون در هفت اورنگ جامی

1 آن عاشق از خرد رمیده زاندیشه نیک و بد رهیده

2 از مستی عشق بود مجنون دادش به میان مستی افیون

3 داغی ز فراق یار بودش یک داغ دگر بر آن فزودش

4 لیکن داغی فزون ز هر داغ آشفت ز عشق داغ بر داغ

1 چون زرده بیضه های گردون آمد سحر از سپیده بیرون

2 زیر خم طاق لاجوردی زان زرده زمین گرفت زردی

3 مجنون پی جست و جوی دلبر برداشت ز خواب بیخودی سر

4 لیلی گویان به ره درآمد تا نوبت چاشتگه سر آمد

1 دردانه فروش درج این درج این گوهر حرف را کند خرج

2 کان از صدف شرف مهین در وان نه صدف از فروغ او پر

3 آن بانوی حجله نکویی وان بانی کاخ خوبرویی

4 آن ماه فلک حصاری از وی وان پر مه و خور عماری از وی

1 نی باد و ز باد گرم روتر نی سیل و ز سیل تیزدوتر

2 ننهاده هنوز چشم بر هم پیوست چو کعبه رو به زمزم

3 دامن ز غبار ره برافشاند اشتر به کنار چشمه خواباند

4 چون خضر به چشمه سار پیوست خورد آبی و خضروار بنشست

1 مجنون چو به نامه در قلم زد در اول نامه این رقم زد

2 دیباچه نامه امانی عنوان صحیفه معانی

3 جز نام مسببی نشاید کز وی در هر سبب گشاید

4 مطلق گردان دست تقدیر زنجیری ساز پای تدبیر

1 نیرنگ زن بیاض این راز صورتگری اینچنین کند ساز

2 کان کعبه بی نظیر منظر چون صورت چین بدیع پیکر

3 یعنی لیلی مه حصاری برج قمر از رخش عماری

4 با شوهر خود چو سرکشی کرد پاداش خوشیش ناخوشی کرد

1 آن رفته ز قید عقل بیرون کامد روزی به سوی مجنون

2 وز لیلی و عقد او خبر گفت وان شیفته را ز نو برآشفت

3 می خواست ز تار مهربافی آن زخم گذشته را تلافی

4 چون یافت خبر ز مردن شوی آورد به سوی کوه و در روی

1 گوهر کش سلک این حکایت در قصه چنین کند روایت

2 کان داده درین محیط مواج سرمایه عقل و دین به تاراج

3 آن کشتی عافیت شکسته بر تخت شکسته ای نشسته

4 چون مژده مرگ دشمن خویش بشنید ز یار مصلحت کیش

1 آن پوست و مغز قصه اش نغز از پوست چنین برون دهد مغز

2 کان پوست شناس مغز دیده از پوست به مغز آن رسیده

3 چون شد به دیار یار نزدیک شد کار بر او چو موی باریک

4 نی رخصت پیش یار رفتن نی صبر ازان دیار رفتن