مقطعات در دیوان اشعار جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی

1 برف آمد و راه ما ببستست بی می سردست تا بخانه

2 فضلی کن و اینزمان بفرما یک شیشه می از شرابخانه

3 زان خم نه که پار داده بودی کان بود ز چاه آب خانه

1 دم عیسی است مگر باد صبا که دل مرده بدو زنده شود

2 گل چو بدعهدی و رعنائی کرد دولتش زود پراکنده شود

1 گفتم چو بسته ام کمر بندگی تو بهر میان خویش زجوزا کمر خرم

2 در خاطرم نبود که بر خوان دولتت نان آنگهی خورم که بخون بجگر خرم

3 لایق شناسی از کرم خود که بردرت من جان برایگان دهم و نان بزر خرم

1 دوستی در سمر کتابی داشت پیش من صفحه ازان میخواند

2 که فلان شخص در فلان تاریخ بیکی بیت بدره ها بفشاند

3 وان دگر پادشه بیک نکته فاضلی را فراز تخت نشاند

4 گفتم ایخواجه ترهاتست این این سخن بر زبان نباید راند

1 خواجگان را نگر برای خدا کاندر این شهر مقتدایانند

2 همه عامی و آنکه از پی فضل لاف پیما و ژاژ خایانند

3 هر یکی در ولایت و ده خویش کفش دزد و کله ربایانند

4 خشک مغزان ولیک تردامن تیره رویان و خیره رایانند

1 بیکی برد اشارت کردم سوی آنکس که چنونبود راد

2 دست بربر زد و پذرفت بطبع آنچنان کز کرمش گشتم شاد

3 مدتی رفت و نکرد آنچه شنود که مرا گشته فراموش ازیاد

4 گفت از معدنش آرند مگر کاروان آمد و هم نفرستاد

1 ایا صدری که چرخ پیر چون تو جوانی در همه معنی نیارد

2 فلک در خدمتت خم می پذیرد جهان در طاعتت جان می سپارد

3 سپهر امروز در دیوان جودت خراج کان و دریا می گذارد

4 مدیحت جبرئیل از بهر تعویذ بکلک تیر بر شهپر نگارد

1 اگر در شعر من زین پس یکی بیت هجا گفتم مرا معذور باید داشت چون آن بیت میخوانی

2 روا باشد هجای آنکه حق من کند ضایع بخوان ان لایحب الله اگر قرآن همیدانی

1 گفتند دی مرا که بر خواجه میروی گفتم چو راه یابم آنجا بسر روم

2 لیکن چو در ببندد و ندهد جواب کس من ساعتی بباشم و جای دگر روم

3 در بسته دارداوی و من از چند کوچکم هم نیستم چنانکه ز سوراخ در روم

4 من همچو آفتاب ز پرده بنگذرم نه چون قضای بد ز دربسته در روم

1 الله الله مگرد گرد دروغ ور چه در گردن تو یوغ بود

2 نکند هیچ خوب و زشت بقا گرش بنیاد بر دروغ بود

3 صبح کاذب اگر چه بفروزد مدتی اندکش فروغ بود