گویند که جمشید به کف داشت از جلال عضد رباعی 37
1. گویند که جمشید به کف داشت مدام
جامی که جهان نمای بود آن را نام
...
دیشب که مراجعت فتاد از سفرم از جلال عضد رباعی 38
1. دیشب که مراجعت فتاد از سفرم
دلدار به تهنیت درآمد ز درم
...
تا از جگر خصم کبابی نخورم از جلال عضد رباعی 39
1. تا از جگر خصم کبابی نخورم
وز کاسه کلّه اش شرابی نخورم
...
زد نرگس مست پرخمارش تیرم از جلال عضد رباعی 40
1. زد نرگس مست پرخمارش تیرم
من پیش دو زلف تابدارش میرم
...
هر شب مَی اشک خویشتن نوش کنم از جلال عضد رباعی 41
1. هر شب مَی اشک خویشتن نوش کنم
چون مجمر از آتش جگر جوش کنم
...
من با تو نیامدم که صحرا بینم از جلال عضد رباعی 42
1. من با تو نیامدم که صحرا بینم
یا بر لب جویی به هوس بنشینم
...
من گوهر تو به قیمتی کم ندهم از جلال عضد رباعی 43
1. من گوهر تو به قیمتی کم ندهم
خاک در تو به ملکت جم ندهم
...
پیوسته به داغ آن کمان ابرویم از جلال عضد رباعی 44
1. پیوسته به داغ آن کمان ابرویم
جز تیر پیامی نفرستد سویم
...
نرگس بشد و ابر بَرو شد گریان از جلال عضد رباعی 45
1. نرگس بشد و ابر بَرو شد گریان
گل آمد و باز گشت عالم خندان
...
شد دیده به عشق رهنمون دل من از جلال عضد رباعی 46
1. شد دیده به عشق رهنمون دل من
تا کرد پر از غصّه درون دل من
...
شاها! خصمت چو تیره شد اختر از جلال عضد رباعی 47
1. شاها! خصمت چو تیره شد اختر او
تیغ تو فرو برد به گل گوهر او
...
ای در نظرم جهان سیاه از غم از جلال عضد رباعی 48
1. ای در نظرم جهان سیاه از غم تو
با درد تو می برم پناه از غم تو
...