معبود همیشه در سفر یارت باد از جلال عضد رباعی 13
1. معبود همیشه در سفر یارت باد
ایزد همه ساله در حضر یارت باد
...
گر از رخ مه زلف چو چوگان ببرد از جلال عضد رباعی 14
1. گر از رخ مه زلف چو چوگان ببرد
در حسن ز مه گوی ز میدان ببرد
...
مه تاب ز روی چون خونت می گیرد از جلال عضد رباعی 15
1. مه تاب ز روی چون خونت می گیرد
شب رنگ ز زلف عنبرت می گیرد
...
هم دست من تشنه به جامی برسید از جلال عضد رباعی 16
1. هم دست من تشنه به جامی برسید
هم پای تمنّا به مقامی برسید
...
هر سرو که در بسیط عالم باشد از جلال عضد رباعی 17
1. هر سرو که در بسیط عالم باشد
شاید که به پیش قامتت خم باشد
...
تا گردش نُه گنبد گردان باشد از جلال عضد رباعی 18
1. تا گردش نُه گنبد گردان باشد
تا عالم امتزاج و ارکان باشد
...
تا نادرۀ حسن رخت پیدا شد از جلال عضد رباعی 19
1. تا نادرۀ حسن رخت پیدا شد
گردون به نظارۀ رخت برپا شد
...
آنی که ابد ز عمر تو مایه کند از جلال عضد رباعی 20
1. آنی که ابد ز عمر تو مایه کند
وز خاک درت سپهر پیرایه کند
...
هرکس که قرین من غمخوار شود از جلال عضد رباعی 21
1. هرکس که قرین من غمخوار شود
از نالۀ زار من دل افگار شود
...
جانا ز غم تو هیچ خوشتر نآید از جلال عضد رباعی 22
1. جانا ز غم تو هیچ خوشتر نآید
کار دل من جز به غمت برنآید
...
خون از دل افگار برون می آید از جلال عضد رباعی 23
1. خون از دل افگار برون می آید
وز دیدۀ خونبار برون می آید
...
تا دیده کمانْ مهره ابروی از جلال عضد رباعی 24
1. تا دیده کمانْ مهره ابروی تو دید
دل در بر من همچو کبوتر بطپید
...