مفردات همام تبریزی

1 درین دیار بدان زنده‌ام که گه‌گاهی نسیم باد صبا زان دیار می‌آید

1 مرا به فکر چه حاجت که شعر من آبی‌ست که طبع را ز لبت در دهان همی‌آید

1 بهانه می‌طلبد دوست گفتگویی را وز این متاع شود گرم عشق را بازار

1 بیش از آن است که آید ز زبان تقریرش ی میسر شود از نوک قلم تحریرش

1 آن همی‌خواندم همی‌بوسیدمش در سواد دیده می‌مالیدمش

1 همیشه باد به کام تو گردش گردون قدر ببسته بدین کار تا ابد میثاق

1 ملول شد دل ما در شب دراز فراق مگر طلوع کند آفتاب روز وصال

1 ای سواد نامه‌ات نور سواد دیده‌ام تازه جانی یافتم تا نامه‌ات را دیده‌ام

1 چه گویم و چه نویسم که زین سفر چه کشیدم ز روزگار پیاپی بدیدم آنچه بدیدم

1 حرف و ترکیب ندانم که من از سر تا پای هر کجا دیده برافتاد همه جان دیدم