مفردات همام تبریزی

1 ز وصف اشتیاق او شدی الکن بیان من به جای هر سر مویی مرا گر صد زبانستی

1 هنوز صبح نخستین روز دولت توست در انتظار طلوع جمال خورشیدی

1 از دیده گرچه دوری از دور در حضوری در جسم دل چو جانی در چشم جان چو نوری

1 می‌نویسم پیش جانان نامه‌ای کاشکی من نامه خود بودمی

1 چون جان و دلم ز خدمتت نیست جدا اندر نظرت چه قدر دارد بدنی

1 برون ز عالم حس است جان خرده بینان را به غمزه سوی یکدیگر اشارت‌های پنهانی

1 دل گفت که زحمت تن آنجا چه بری این کار همان به که به جان فرمایی

1 چون تو از جانب شیراز به تبریز آیی شکر آن نعمت را وام کنم گویایی