مفردات همام تبریزی

1 عمری که از او جهانی ارزد در صحبت خلق رایگانی بگذشت

1 هر باد که از شام به اصحاب تو آید آرام دل و راحت ارواح فزاید

1 ملول شد دل ما در شب دراز فراق مگر طلوع کند آفتاب روز وصال

1 چه نویسم ز آرزومندی کان زبان قلم نداند گفت

1 ره‌روان بستند بر فتراک ما را لاجرم پیشتر از کاروان خود را به منزل یافتیم

1 بفرست نسیمی که سلام تو رساند وز دست فراقم به سلامت برهاند

1 چون تو از جانب شیراز به تبریز آیی شکر آن نعمت را وام کنم گویایی

1 چه گویم و چه نویسم که زین سفر چه کشیدم ز روزگار پیاپی بدیدم آنچه بدیدم

1 از دل خبر مپرس که بر وی چه‌ها گذشت کاین سیل غم نخست به شهر شما گذشت

1 ز وصف اشتیاق او شدی الکن بیان من به جای هر سر مویی مرا گر صد زبانستی