مفردات همام تبریزی

1 هر گه که دلم ز ره بیفتد نور رخ تو دلیل گردد

1 ملامتی نتوان کرد روستایی را که پیش شهد و شکر نام کشک و دوغ برد

1 به آن هم مفتخر هم مبتهج شد دلش با انس و راحت ممتزج شد

1 بفرست نسیمی که سلام تو رساند وز دست فراقم به سلامت برهاند

1 ز ذوق یار ملامت‌گران چو بی‌خبرند به روی دوست چو خرگوش خفته می‌نگرند

1 کو حیدر هاشمی و کو حاتم طی تا ماتم مردمی و مردی دارند

1 حالی که به صد زبان بیان نتوان کرد کلک دو زبان چگونه تقریر کند

1 به جای خویش بود گر درخت طوبی را ز سلسبیل وز آب حیات آب دهند

1 مردم تبریز همچو آب لطیفند شخص بجز از شکل خود در آب نبیند

1 هر باد که از شام به اصحاب تو آید آرام دل و راحت ارواح فزاید