ای جام لب نگار می‌دار از همام تبریزی رباعی 25
1. ای جام لب نگار می‌دار به دست
با او چو خوش آورید این کار بدست
ای حور سرشت هیچ چیزت بد از همام تبریزی رباعی 26
1. ای حور سرشت هیچ چیزت بد نیست
وز حسن تو ماه را یکی از صد نیست
ما را به امید زندگانی از همام تبریزی رباعی 27
1. ما را به امید زندگانی بگذشت
دور از رویت دور جوانی بگذشت
چون خسته شد از منج لب شیرینت از همام تبریزی رباعی 28
1. چون خسته شد از منج لب شیرینت
خونین شد از این غم دل صد مسکینت
چون زرد شد از رنج گل رعنایت از همام تبریزی رباعی 29
1. چون زرد شد از رنج گل رعنایت
شد رنج خجل ز روی شهرآرایت
ای آب لطافت و طرب در جویت از همام تبریزی رباعی 30
1. ای آب لطافت و طرب در جویت
جان زنده کند نسیم کآرد بویت
ای عرصه تبریز زیانت مرساد از همام تبریزی رباعی 31
1. ای عرصه تبریز زیانت مرساد
آسیب زمان به مردمانت مرساد
این سنگ که از آب روان می‌گردد از همام تبریزی رباعی 32
1. این سنگ که از آب روان می‌گردد
پیوسته بسان آسمان می‌گردد
بزم از رخت امشب آفتابی از همام تبریزی رباعی 33
1. بزم از رخت امشب آفتابی دارد
چشم تو به هر گوشه خرابی دارد
زلفش سر کبر و سرفرازی از همام تبریزی رباعی 34
1. زلفش سر کبر و سرفرازی دارد
زان کشتن عاشقان به بازی دارد
زلفت که ز ماه تکیه‌گاهی از همام تبریزی رباعی 35
1. زلفت که ز ماه تکیه‌گاهی دارد
انصاف که خوش منصب و جاهی دارد
معشوق من امشبی وفایی از همام تبریزی رباعی 36
1. معشوق من امشبی وفایی دارد
کارم ز وصال او نوایی دارد