رباعیات همام تبریزی

1 یک نکته معنی ز همه دنیی به دنیی چه بود ز جنت الماوی به

2 شاهی مطلب منصب درویشی جوی کز هر دو جهان بندگی مولی به

1 از باغ ارم گوشه درویشان به درویش ز چشم این و آن پنهان به

2 در جیب کشیدیم سر و آسودیم سر درکشی از سرکشی سلطان به

1 ترکم چو کمان ابروان کرد به زه تیر مژه انداخت از آن بر که و مه

2 چون دید که موی خواهد آن ترک شکافت هندو بچه زلف تو پوشید زره

1 ای طبع تو را جان لطیفان بنده ساز تو مزاج طبع را سازنده

2 در خدمت تو همه چو چنگ استاده وز غایت شرم سر به پیش افکنده

1 با شمع چو گرم شد سر پروانه با شمع بسوخت خویشتن مردانه

2 شد در سر شمع و شمع را شب همه شب از سوختن خویش بدو پروا نه

1 ای دل تو ز همنشین دگرسان گردی با هر چه نشینی به صفت آن گردی

2 پیوسته چو گرد زلف خوبان گردی این مایه ندانی که پریشان گردی

1 اینت نرسد که بر تنم رشک بری زیرا که بر او رشک برد ماه و پری

2 ای روی تو برده آب گلبرگ طری سبحان الله ز گل بسی خوبتری

1 ای همنفسان شدست وصلم سپری وقت است که آغاز کنم نوحه‌گری

2 در پرده شب دمی نوا یافته بود کارم ز لبت کرد سحر پرده‌دری

1 ای صبح که آهنگ به خونم داری از باد دل مرا چه می‌آزاری

2 داری نفسی سردتر از یخ امشب تو زاده خورشید نه‌ای پنداری

1 معشوق ز ذوق باده گلناری در ساخته بود دوش با بیداری

2 ز اشکم بر او شیشه حدیثی می‌راند می‌داد دران حدیث شمعش یاری