رباعیات همام تبریزی

1 ای آنکه لبت آب حیات طرب است روی تو چو باده خرمی را سبب است

2 جان از لب یار می‌ستاند لب تو این کآب حیات جان ستاند عجب است

1 در آرزوی تو شمع را جان به لب است زان مرده و سوخته چو من روز و شب است

2 ای شمع رخ تو را دو صد پروانه پروانه منم دست تو سوزد عجب است

1 چون دیدن آن سرو روان در خواب است پس ذوق دل و راحت جان در خواب است

2 در خواب چو روی دوست می‌شاید دید بیداری بخت عاشقان در خواب است

1 با روی تو شمع برفروزد عجب است با حسن تو دیده برندوزد عجب است

2 گفتی که ز شمع سوخت دستم ناگاه خورشید که از شمع بسوزد عجب است

1 میلت به من ای یار موافق عجب است مهرت به من ای نگار صادق عجب است

2 عاشق دیدی در انتظار معشوق معشوق در انتظار عاشق عجب است

1 ای بی‌خبران شکل مجازی هیچ است احوال فلک بدین درازی هیچ است

2 برگیر به عقل پرده از چشم خیال تا بشناسی کاین همه بازی هیچ است

1 ای زلف به تاب دوست تاب تو که راست وی لعل خوشش برگ عتاب تو که راست

2 ای چشمش اگر سوال جان خواهی کرد جز دادن جان دگر جواب تو که راست

1 لب بر لب من نهاد این لطف بس است می‌گفت که با کشته خویشم هوس است

2 جان زندگی‌ای یافت ز بوی نفسش معلومم شد که زندگانی نفس است

1 عشق تو که سرمایه این درویش است زاندازه هر هوس‌پرستی بیش است

2 چیزی‌ست که از ازل مرا در سر بود کاری‌ست که تا ابد مرا در پیش است

1 ای باد مراغه حال خویشان خون است وان یار مرا زلف پریشان چون است

2 خون گشت دلم ز درد نادیدنشان گویی دل نازنین ایشان چون است