رباعیات حزین لاهیجی

1 هرحند که حسن و عشق، مستور به است آیات نیاز و ناز، مشهور به است

2 هر سینه که داغ نیست، خشت لحد است زان لب که ننالید، لب گور به است

1 گر خاک شوی، در ره دلدار خوش است ور نازکشی، ناز خریدار خوش است

2 در خواری عشق، خودفروشیست، هنر افسانهٔ ما بر سر بازار خوش است

1 دم سردی زاهدان کافورمزاج افسرد حرارت به عروق و اوداج

2 پر بی مزه گشته دور گردون، چه شدند آنها که دهند دور پیمانه رواج؟

1 اندوه جهان و شادمانی همه هیچ سرمایهٔ روزگارِ فانی همه هیچ

2 یاد این سخن از تجربه کاران دارم غیر از غم یار جاودانی همه هیچ

1 بلبل سر کرد ناله هنگام صبوح پیمانه گرفت لاله هنگام صبوح

2 احوال خمار شب به ساقی گفتم پر کرد مرا پیاله هنگام صبوح

1 در دهر دنی که هست شیرینش تلخ یک دم نزدیم خوش نه در شام و نه بلخ

2 قدّم چو هلال شد ز بار مه و سال تا چند بریم غره را باز به سلخ؟

1 با تنگدلی حوصلهٔ ماست فراخ در دیدهٔ ما یکی بود گلخن و کاخ

2 ما سینه زنیم بر در و بام قفس چندان که پرد مرغ چمن شاخ به شاخ

1 ابنای زمانه، لولیان آیینند مدخوله روزگار، بی کابینند

2 ابلیس بود عامل و تلبیس، رئیس در دهکده ای که خواجه تاشان اینند

1 گر طالع پست، نارساییها کرد ور اشهب عمر، بادپاییها کرد

2 رسم عجبی نبود و آیین نوی گر قحبهٔ دهر، بی وفایی ها کرد

1 خورشید رخ تو تا دل افروز نشد ما را شب بخت تیره فیروز نشد

2 از داغ تو سینه راحت اندوز نشد هرگز به چراغ، شام کس روز نشد