پیوسته دی و تموز دم از حزین لاهیجی رباعی 1103
1. پیوسته دی و تموز دم سردی کرد
با دردکشان زمانه بی دردی کرد
...
یک چند دل از پی تمنا از حزین لاهیجی رباعی 1104
1. یک چند دل از پی تمنا گردید
جانم هدف طعنه اعدا گردید
...
تا بر لب عاشق می گلگون از حزین لاهیجی رباعی 1105
1. تا بر لب عاشق می گلگون ناید
از دیده نمی شود شط خون ناید
...
آمد به برم یار و چه زیبا از حزین لاهیجی رباعی 1106
1. آمد به برم یار و چه زیبا آمد!
آرامش جان ناشکیبا آمد
...
عالی گهران و خوش عیاران از حزین لاهیجی رباعی 1107
1. عالی گهران و خوش عیاران رفتند
از نقد وفا خزینه داران رفتند
...
گفتم که به یاد یار خواهی از حزین لاهیجی رباعی 1108
1. گفتم که به یاد یار خواهی آمد
یا خون شده در کنار خواهی آمد
...
یا رب چه شود گرکرمت از حزین لاهیجی رباعی 1109
1. یا رب چه شود گرکرمت یار افتد؟
لطفت به شکستگان پرستار افتد
...
آن بی خردی که شوم چون از حزین لاهیجی رباعی 1110
1. آن بی خردی که شوم چون زاغ افتد
از گلشن فیض، قسمتش داغ افتد
...
نزدیک بود ز لب هوا بردارد از حزین لاهیجی رباعی 1111
1. نزدیک بود ز لب هوا بردارد
آهی که سپهر را ز جا بردارد
...
دهرم به شکنج انزوا از حزین لاهیجی رباعی 1112
1. دهرم به شکنج انزوا می دارد
وین مظلمه را چرخ روا می دارد
...
گفتم ز غمت غنچهٔ دل از حزین لاهیجی رباعی 1113
1. گفتم ز غمت غنچهٔ دل وا نشود
گفتا چه فضولی ست، شود یا نشود
...
نظّارهٔ زشت، دیده از حزین لاهیجی رباعی 1114
1. نظّارهٔ زشت، دیده را میل کشید
سرمایهٔ عزّتم به تنزیل کشید
...