از خصمی مردمان مرا از حزین لاهیجی رباعی 1079
1. از خصمی مردمان مرا حال نکوست
یاران همه دشمنند، خصمان همه دوست
آن دیده، که بازاری از حزین لاهیجی رباعی 1080
1. آن دیده، که بازاری عشاقش خوست
روی طلب راه نوردان با اوست
دیوانه دلم، یارِِ از حزین لاهیجی رباعی 1081
1. دیوانه دلم، یارِِ دل آسایی نیست
شوریده سرم دامن صحرایی نیست
مردی که میان دردمندان از حزین لاهیجی رباعی 1082
1. مردی که میان دردمندان فرد است
تنها دل ماست کز دیار درد است
دلبر بسیار و دل نگهدار از حزین لاهیجی رباعی 1083
1. دلبر بسیار و دل نگهدار کم است
دلدار کم و چه کم که بسیار کم است
دانی که به من در غمت از حزین لاهیجی رباعی 1084
1. دانی که به من در غمت آیا چه گذشت؟
بر سرچون شمع،بی تو شبها چه گذشت؟
دوران به نشاط و غم صلایی از حزین لاهیجی رباعی 1085
1. دوران به نشاط و غم صلایی زد و رفت
بلبل ز سر شاخ، نوایی زد و رفت
دیشب طربی بر دل غمناکم از حزین لاهیجی رباعی 1086
1. دیشب طربی بر دل غمناکم ریخت
هر بخیه که داشت، سینهٔ چاکم ریخت
بسته ست زبانم و بیان از حزین لاهیجی رباعی 1087
1. بسته ست زبانم و بیان در سیر است
تن ساکن اگر بود، روان در سیر است
از حوصلهٔ صبر، غمت از حزین لاهیجی رباعی 1088
1. از حوصلهٔ صبر، غمت بیرون است
هر لحظه دل از فراق، دیگرگون است
هرحند که حسن و عشق، از حزین لاهیجی رباعی 1089
1. هرحند که حسن و عشق، مستور به است
آیات نیاز و ناز، مشهور به است
گر خاک شوی، در ره دلدار از حزین لاهیجی رباعی 1090
1. گر خاک شوی، در ره دلدار خوش است
ور نازکشی، ناز خریدار خوش است