دل خوش نکند نالهٔ زاری از حزین لاهیجی رباعی 1067
1. دل خوش نکند نالهٔ زاری که مراست
وز گریه نمی رود غباری که مراست
دیدیم، سواد هند حیرت از حزین لاهیجی رباعی 1068
1. دیدیم، سواد هند حیرت زار است
روز کِه و مِه چو شام هجران تار است
در زیر فلک نالهٔ ما از حزین لاهیجی رباعی 1069
1. در زیر فلک نالهٔ ما بی اثر است
بی دردان را ز درد ما کی خبر است؟
دردانهٔ دریای حقیقت از حزین لاهیجی رباعی 1070
1. دردانهٔ دریای حقیقت درد است
درد است که میزان عیار مرد است
ای سینه بنال، ناله از حزین لاهیجی رباعی 1071
1. ای سینه بنال، ناله کار من و توست
ای ناله ببال، روزگار من و توست
ساقی، رگ ابر آبداری از حزین لاهیجی رباعی 1072
1. ساقی، رگ ابر آبداری برخاست
گویا که ز چشم می گساری برخاست
ای تیره شب فراق، پایان از حزین لاهیجی رباعی 1073
1. ای تیره شب فراق، پایان وقت است
ای صبح بکش سر از گریبان، وقت است
با ما زاهد، خیال خامت از حزین لاهیجی رباعی 1074
1. با ما زاهد، خیال خامت عبث است
وز سبحه به کف، دانه و دامت عبث است
دردا که دری نسفته می از حزین لاهیجی رباعی 1075
1. دردا که دری نسفته می باید رفت
راز دل خود نگفته می باید رفت
ما را لب لعل فام می باید، از حزین لاهیجی رباعی 1076
1. ما را لب لعل فام می باید، نیست
این شهد نصیب کام می باید، نیست
از روی تو شمع سان نگاهم از حزین لاهیجی رباعی 1077
1. از روی تو شمع سان نگاهم همه سوخت
وز گرمی خویت اشک و آهم همه سوخت
از صومعه تا میکده، از حزین لاهیجی رباعی 1078
1. از صومعه تا میکده، پر راهی نیست
از کعبه به بتخانه شبانگاهی نیست