دل خوش نکند نالهٔ زاری که مراست از حزین لاهیجی رباعی 1067
1. دل خوش نکند نالهٔ زاری که مراست
وز گریه نمی رود غباری که مراست
دیدیم، سواد هند حیرت زار است از حزین لاهیجی رباعی 1068
1. دیدیم، سواد هند حیرت زار است
روز کِه و مِه چو شام هجران تار است
در زیر فلک نالهٔ ما بی اثر است از حزین لاهیجی رباعی 1069
1. در زیر فلک نالهٔ ما بی اثر است
بی دردان را ز درد ما کی خبر است؟
دردانهٔ دریای حقیقت درد است از حزین لاهیجی رباعی 1070
1. دردانهٔ دریای حقیقت درد است
درد است که میزان عیار مرد است
ای سینه بنال، ناله کار من و توست از حزین لاهیجی رباعی 1071
1. ای سینه بنال، ناله کار من و توست
ای ناله ببال، روزگار من و توست
ساقی، رگ ابر آبداری برخاست از حزین لاهیجی رباعی 1072
1. ساقی، رگ ابر آبداری برخاست
گویا که ز چشم می گساری برخاست
ای تیره شب فراق، پایان وقت است از حزین لاهیجی رباعی 1073
1. ای تیره شب فراق، پایان وقت است
ای صبح بکش سر از گریبان، وقت است
با ما زاهد، خیال خامت عبث است از حزین لاهیجی رباعی 1074
1. با ما زاهد، خیال خامت عبث است
وز سبحه به کف، دانه و دامت عبث است
دردا که دری نسفته می باید رفت از حزین لاهیجی رباعی 1075
1. دردا که دری نسفته می باید رفت
راز دل خود نگفته می باید رفت
ما را لب لعل فام می باید، نیست از حزین لاهیجی رباعی 1076
1. ما را لب لعل فام می باید، نیست
این شهد نصیب کام می باید، نیست
از روی تو شمع سان نگاهم همه سوخت از حزین لاهیجی رباعی 1077
1. از روی تو شمع سان نگاهم همه سوخت
وز گرمی خویت اشک و آهم همه سوخت
از صومعه تا میکده، پر راهی نیست از حزین لاهیجی رباعی 1078
1. از صومعه تا میکده، پر راهی نیست
از کعبه به بتخانه شبانگاهی نیست