دم سردی زاهدان کافورمزاج از حزین لاهیجی رباعی 1091
1. دم سردی زاهدان کافورمزاج
افسرد حرارت به عروق و اوداج
اندوه جهان و شادمانی از حزین لاهیجی رباعی 1092
1. اندوه جهان و شادمانی همه هیچ
سرمایهٔ روزگارِ فانی همه هیچ
بلبل سر کرد ناله هنگام از حزین لاهیجی رباعی 1093
1. بلبل سر کرد ناله هنگام صبوح
پیمانه گرفت لاله هنگام صبوح
در دهر دنی که هست شیرینش از حزین لاهیجی رباعی 1094
1. در دهر دنی که هست شیرینش تلخ
یک دم نزدیم خوش نه در شام و نه بلخ
با تنگدلی حوصلهٔ ماست از حزین لاهیجی رباعی 1095
1. با تنگدلی حوصلهٔ ماست فراخ
در دیدهٔ ما یکی بود گلخن و کاخ
ابنای زمانه، لولیان از حزین لاهیجی رباعی 1096
1. ابنای زمانه، لولیان آیینند
مدخوله روزگار، بی کابینند
گر طالع پست، نارساییها از حزین لاهیجی رباعی 1097
1. گر طالع پست، نارساییها کرد
ور اشهب عمر، بادپاییها کرد
خورشید رخ تو تا دل افروز از حزین لاهیجی رباعی 1098
1. خورشید رخ تو تا دل افروز نشد
ما را شب بخت تیره فیروز نشد
اکسیر محبت رخ ما کاهی از حزین لاهیجی رباعی 1099
1. اکسیر محبت رخ ما کاهی کرد
هجران ستیزه کار، جانکاهی کرد
در هجر تو ناله سینه از حزین لاهیجی رباعی 1100
1. در هجر تو ناله سینه فرسایی کرد
ابر مژه خون دیده پالایی کرد
شاخ گل من نظر به خاری از حزین لاهیجی رباعی 1101
1. شاخ گل من نظر به خاری نکند
رحمی به دل سینه فگاری نکند
دل در غم عشق، کامرانی از حزین لاهیجی رباعی 1102
1. دل در غم عشق، کامرانی نکند
تا ناله درفش کاویانی نکند