رباعیات حزین لاهیجی

1 این شور نه آن لعل شکرریز فکند جادوی نگاهِ معجزآمیز فکند

2 مستانه ز چشم او برآمد نگهی آتش به نهاد زهد و پرهیز فکند

1 در ماتم تو شیون دلهاست بلند با یاد تو، آهِ سینه فرساست، بلند

2 خونابهٔ اشکی که نمش تا سمک است از فرق سماک، نیزه بالاست بلند

1 در ماتم تو، ملک و ملک شیون کرد گردون کفن کبود در گردن کرد

2 دست غم تو ز ما مصیبت زدگان هر جیب که داشت، چاک تا دامن کرد

1 دل می بری و خبر نداری که چه شد زهرم دهی و به رو نیاری که چه شد

2 در ساغر بوالهوس که خاکش ستم است خونین جگر مرا فشاری که چه شد؟

1 دل در غم هجر، بی قراری هاکرد وین دیدهٔ طوفان زده زاریها کرد

2 با دامن وصل او نیفتاد حریف این دست شکسته، پایداریها کرد

1 اول نگه تو فتنه انگیز نبود بر هم زن هنگامهٔ پرهیز نبود

2 تا نقش نبسته بود یاقوت لبت با آب، قران آتش تیز نبود

1 آنجا که رسوم ما و من برخیزد ناسازی شیخ و برهمن برخیزد

2 پرچین نشود جبههٔ یکتایی او موجی اگر از بحر کهن برخیزد

1 هر جلوه که آن نرگس عیار کند خوبان طراز را دل افگار کند

2 گر چشم فسونگر نبود بر سر کار جادوی که در بابلیان کار کند؟

1 سامانی و ثروتی نشد جمع، چه شد؟ بازیچهٔ دولتی نشد جمع، چه شد؟

2 گر عاقلی، از فقر پریشان نشوی سرمایهٔ حسرتی نشد جمع، چه شد؟

1 شاهنشهی خلق جهان نتوان کرد حمّالی این بار گران نتوان کرد

2 سر در ره این گنده کسان نتوان کرد پاکاری این کونِ خران نتوان کرد