از زخم خود و درد من از سید حسن غزنوی رباعی 169
1. از زخم خود و درد من ای رشک پری
هان تا نکنی خوشدلی از بی خبری
...
گفتم ببر من از تو ای از سید حسن غزنوی رباعی 170
1. گفتم ببر من از تو ای مینائی
گفتا که مبر که با دلت برنائی
...
گفتم که چوشب روی بکس از سید حسن غزنوی رباعی 171
1. گفتم که چوشب روی بکس ننمائی
ماننده فرقدین یار مائی
...
ای سایه ایزدی چو خورشید از سید حسن غزنوی رباعی 172
1. ای سایه ایزدی چو خورشید بزی
آسوده چنانکه داری امید بزی
...
تا چند زجان مستمند از سید حسن غزنوی رباعی 173
1. تا چند زجان مستمند اندیشی
تا کی ز جهان پر گزند اندیشی
...
خواهم که همه کار برایت از سید حسن غزنوی رباعی 174
1. خواهم که همه کار برایت کنمی
بر مردمک دو دیده جایت کنمی
...
جانم ز تو از واقعه از سید حسن غزنوی رباعی 175
1. جانم ز تو از واقعه تو حالی
آمد به لب و تو لب همی جنبانی
...
گر تو به خلاف دولت از سید حسن غزنوی رباعی 176
1. گر تو به خلاف دولت سلطانی
در کنج عدم نهان شدن نتوانی
...
زان جان که نداشت هیچ از سید حسن غزنوی رباعی 177
1. زان جان که نداشت هیچ سودم تو بهی
زان دل که فرو گذاشت زودم تو بهی
...
با دل گفتم که ای دل از سید حسن غزنوی رباعی 178
1. با دل گفتم که ای دل اسرار مگوی
وین حال بر آن یار دل آزار مگوی
...
هر بوی که از مشک و قرنقل از سید حسن غزنوی رباعی 179
1. هر بوی که از مشک و قرنقل شنوی
از دولت آن زلف چو سنبل شنوی
...
شاها اگر از بخت نشانی از سید حسن غزنوی رباعی 180
1. شاها اگر از بخت نشانی است توئی
وز خلق نسیم بوستانی است توئی
...