گشاد صورت دولت بشکر شاه دهان از غزنوی قصیده 71
1. گشاد صورت دولت بشکر شاه دهان
چو بست زیور اقبال بر عروس جهان
بر من ز نعمت الحق خاص خدایگان از غزنوی قصیده 72
1. بر من ز نعمت الحق خاص خدایگان
کرد آنچه تا ابد نتوان گفت شکر آن
ای راحت روح و رامش تن از غزنوی قصیده 73
1. ای راحت روح و رامش تن
وصل تو طرب فزای و شیون
گاه آن است که طفلان چمن از غزنوی قصیده 74
1. گاه آن است که طفلان چمن
اندر آیند چو عیسی به سخن
ای باد سپیده دم سفر کن از غزنوی قصیده 75
1. ای باد سپیده دم سفر کن
یک چند رفیقی قمر کن
ای صبا طوف در گلستان کن از غزنوی قصیده 76
1. ای صبا طوف در گلستان کن
همدمی با هزاردستان کن
از گریه اگر یکدم سربر کنمی من از غزنوی قصیده 77
1. از گریه اگر یکدم سربر کنمی من
چون شمع بسی آتش بر سر کنمی من
بهشتی نقد شد حاصل سپهری تازه گشت افزون از غزنوی قصیده 78
1. بهشتی نقد شد حاصل سپهری تازه گشت افزون
از این خوش مرکز معمور و عالی منظر میمون
بزرگ جشن همایون و ماه فروردین از غزنوی قصیده 79
1. بزرگ جشن همایون و ماه فروردین
خجسته بادا بر آفتاب روی زمین
تا بر سر ولایت خویش آمدست شاه از غزنوی قصیده 80
1. تا بر سر ولایت خویش آمدست شاه
گوئی به اوج در شرف است آفتاب و ماه
منت خدای را که با اقبال پادشاه از غزنوی قصیده 81
1. منت خدای را که با اقبال پادشاه
ایمن شد از محاق و کسوف آفتاب و ماه
هرگز بود که باز ببینم لقای شاه از غزنوی قصیده 82
1. هرگز بود که باز ببینم لقای شاه
شکرانه در دو دیده کشم خاک پای شاه