قصاید در دیوان اشعار سید حسن غزنوی

1 خدای داند و بس تا چه خرم است جهان بدین نظام جهان را کسی نداد نشان

2 ز یمن تست مرفه زمانه شاکی به آرزو نتوان جست این چنین دوران

3 رسید کار به جائی که راست پنداری نه بر زمین قبه است و نه بر سما کیوان

4 بلای چرخ نگون سار حق بگرداند از این زمانه که مرغان همی پرند ستان

1 نسیم عدل همی آید از هوای جهان شعاع بخت همی تابد از لقای جهان

2 گزارد مژده میمون صدا خروس فلک فکند سایه خورشید بر همای جهان

3 جز او که جای ندارد نداند اینکه چه کرد خدایگان جهان از کرم به جای جهان

4 سزد که دولت و دین هر دو تهنیت گویند خدایگان جهان را بکدخدای جهان

1 گشاد صورت دولت بشکر شاه دهان چو بست زیور اقبال بر عروس جهان

2 خدایگان سلاطین مشرق و مغرب علاء دولت و دین خسرو زمین و زمان

3 ستاره جیش و زحل چاکر و سهیل نگین شهاب رمح و سها ناوک و هلال کمان

4 بزرگ همت و قدر و بلند افسر و تخت خجسته رایت و رای و گزیده نام و نشان

1 بر من ز نعمت الحق خاص خدایگان کرد آنچه تا ابد نتوان گفت شکر آن

2 هر لحظه می کشد ز حضیضم به سوی اوج هر روز می برد ز زمینم بر آسمان

3 هم شد بعون بخشش او رنج من سبک هم شد ز بار منت او پشت من گران

4 عقلم به وقت طفلی زو چون شکوفه پیر بختم بگاه پیری چون سرو از او جوان

1 ای راحت روح و رامش تن وصل تو طرب فزای و شیون

2 بر بوی لب تو عقل سر مست وز رنگ رخ تو خانه گلشن

3 از شرم چو روی برفروزی گوئی که بلور شد ملون

4 آهن دلی ای پری رخ ار چند ترسان باشد پری ز آهن

1 گاه آن است که طفلان چمن اندر آیند چو عیسی به سخن

2 گه گشایند دهان از لاله گه نمایند زبان از سوسن

3 مددی از دم عیسی است نسیم ثری از کف موسی است چمن

4 لاله غرقه به خون همچو حسین سوسن زنده نفس همچو حسن

1 ای باد سپیده دم سفر کن یک چند رفیقی قمر کن

2 با نغمت زهره همنفس باش درصورت مشتری نظر کن

3 از خاک بهشت بوی بردار وز پر همای بال و پر کن

4 از طایر یمن پای و سرساز وز آب حیات روی ترکن

1 ای صبا طوف در گلستان کن همدمی با هزاردستان کن

2 راز با برگهای سوسن گوی ناز با شاخهای ریحان کن

3 گر ته تنگ یاسمن بگشای کار دشوار لاله آسان کن

4 رخ گلبرگ را به هم بر زن طره بید را پریشان کن

1 از گریه اگر یکدم سربر کنمی من چون شمع بسی آتش بر سر کنمی من

2 من دست نیارم به سر زلف تو بردن ورنه همه آفاق معطر کنمی من

3 گر چشمه نوشت دهدی آب حیاتم هرگز سخن چشمه کوثر کنمی من

4 چون غنچه بخنده بگشائی لب و گوئی چون گل دهن تنگ تو پرزر کنمی من

1 بهشتی نقد شد حاصل سپهری تازه گشت افزون از این خوش مرکز معمور و عالی منظر میمون

2 خجسته کعبه دولت مبارک خطه عشرت به برجیس آن یکی مختص به زهره این دگر مقرون

3 اگر جنت نهی نامش نه مدحی باشدش در خور وگر گردون کنی وصفش نا جاهی گرددش افزون

4 مگر زان در وجود آمد که در اوج و حضیض او ببوسد پای عیسی و بکوبد تارک قارون