زهی رونق ملک از سر گرفته از سید حسن غزنوی قصیده 83
1. زهی رونق ملک از سر گرفته
به یک تاختن هفت کشور گرفته
...
ای همایون آمدن بر تو از سید حسن غزنوی قصیده 84
1. ای همایون آمدن بر تو همایون آمده
طایر چتر فلک سای تو میمون آمده
...
ای چون مسیح گوهر تو از سید حسن غزنوی قصیده 85
1. ای چون مسیح گوهر تو جمله جان شده
سجده کنان بصومعه آسمان شده
...
ای مبارک بنا چه خوش از سید حسن غزنوی قصیده 86
1. ای مبارک بنا چه خوش جائی
که همی سر به آسمان سائی
...
چشمه نوش است این دهان از سید حسن غزنوی قصیده 87
1. چشمه نوش است این دهان که تو داری
آب حیاتست یا لبان که تو داری
...
این چه نقش است که از از سید حسن غزنوی قصیده 88
1. این چه نقش است که از مشک سیاه آوردی
وین چه نقص است که در گوشه ماه آوردی
...
که دهد یار مرا از من از سید حسن غزنوی قصیده 89
1. که دهد یار مرا از من بیدل خبری
که کند سوی من خسته به رحمت نظری
...
مژده عالم را که شاه از سید حسن غزنوی قصیده 90
1. مژده عالم را که شاه گنبد نیلوفری
آمد از ایوان کیوان سوی قصر مشتری
...
ای یافته از چهره تو از سید حسن غزنوی قصیده 91
1. ای یافته از چهره تو حسن کمالی
داده است جمالیت خدا و چه جمالی
...
ای گوهر مطهر مردی و از سید حسن غزنوی قصیده 92
1. ای گوهر مطهر مردی و مردمی
اصل تو کان گوهر مردی و مردمی
...
طلع الشمس علی الندمان از سید حسن غزنوی قصیده 93
1. طلع الشمس علی الندمان
فاشرب الراح علی الریحان
...