زهی رونق ملک از سر گرفته از غزنوی قصیده 83
1. زهی رونق ملک از سر گرفته
به یک تاختن هفت کشور گرفته
ای همایون آمدن بر تو همایون آمده از غزنوی قصیده 84
1. ای همایون آمدن بر تو همایون آمده
طایر چتر فلک سای تو میمون آمده
ای چون مسیح گوهر تو جمله جان شده از غزنوی قصیده 85
1. ای چون مسیح گوهر تو جمله جان شده
سجده کنان بصومعه آسمان شده
ای مبارک بنا چه خوش جائی از غزنوی قصیده 86
1. ای مبارک بنا چه خوش جائی
که همی سر به آسمان سائی
چشمه نوش است این دهان که تو داری از غزنوی قصیده 87
1. چشمه نوش است این دهان که تو داری
آب حیاتست یا لبان که تو داری
این چه نقش است که از مشک سیاه آوردی از غزنوی قصیده 88
1. این چه نقش است که از مشک سیاه آوردی
وین چه نقص است که در گوشه ماه آوردی
که دهد یار مرا از من بیدل خبری از غزنوی قصیده 89
1. که دهد یار مرا از من بیدل خبری
که کند سوی من خسته به رحمت نظری
مژده عالم را که شاه گنبد نیلوفری از غزنوی قصیده 90
1. مژده عالم را که شاه گنبد نیلوفری
آمد از ایوان کیوان سوی قصر مشتری
ای یافته از چهره تو حسن کمالی از غزنوی قصیده 91
1. ای یافته از چهره تو حسن کمالی
داده است جمالیت خدا و چه جمالی
ای گوهر مطهر مردی و مردمی از غزنوی قصیده 92
1. ای گوهر مطهر مردی و مردمی
اصل تو کان گوهر مردی و مردمی
طلع الشمس علی الندمان از غزنوی قصیده 93
1. طلع الشمس علی الندمان
فاشرب الراح علی الریحان