هم اکنون باز نقاش طبیعی از سید حسن غزنوی قصیده 24
1. هم اکنون باز نقاش طبیعی خامه بر گیرد
ز نقش عالم آرایش جهان زیب دگر گیرد
...
جانا حدیث عشق چه گویی از سید حسن غزنوی قصیده 25
1. جانا حدیث عشق چه گویی کجا رسد
آیا بود که نوبت وصلت به ما رسد؟
...
این منم یارب که چرخم از سید حسن غزنوی قصیده 26
1. این منم یارب که چرخم سوی اختر می کشد
چشمه روشن ز خاک تیره ام بر می کشد
...
روی تو به ماه آسمان از سید حسن غزنوی قصیده 27
1. روی تو به ماه آسمان ماند
قد تو به سرو بوستان ماند
...
وقت آن است که مستان از سید حسن غزنوی قصیده 28
1. وقت آن است که مستان طرب از سر گیرند
طره شب ز رخ روز همی برگیرند
...
چشمم چو بر سر گل و گلزار از سید حسن غزنوی قصیده 29
1. چشمم چو بر سر گل و گلزار می‌رود
اندیشه در پی دل و دلدار می‌رود
...
عمری مرا هوای لهاوور از سید حسن غزنوی قصیده 30
1. عمری مرا هوای لهاوور بوده بود
همت بر آن سعادت مقصور بوده بود
...
باد آتش بار چون از روی از سید حسن غزنوی قصیده 31
1. باد آتش بار چون از روی دریا در شود
خاک پژمرده ز آب زندگانی تر شود
...
جهان را شاه فرخ پی چنین از سید حسن غزنوی قصیده 32
1. جهان را شاه فرخ پی چنین باید چنین باید
که خلق عالم اندر سایه عدلش بیاساید
...
رخش طرز گلستان می‌نماید از سید حسن غزنوی قصیده 33
1. رخش طرز گلستان می‌نماید
ز آتش آب حیوان می‌نماید
...
یارب منم که بخت مرا از سید حسن غزنوی قصیده 34
1. یارب منم که بخت مرا باز در کشید
وز قعر چاه تیره به اوج قمر کشید
...
خه بنا میزد این جهان از سید حسن غزنوی قصیده 35
1. خه بنا میزد این جهان نگرید
خوشی باغ و بوستان نگرید
...