دلم زان پسته خندان شکر یافت از غزنوی قصیده 13
1. دلم زان پسته خندان شکر یافت
و زان یاقوت جان افشان گهر یافت
توقیع خداوند جهان نقش ظفر باد از غزنوی قصیده 14
1. توقیع خداوند جهان نقش ظفر باد
هر دم که زند مایه صد عمر دگر باد
فشاند از سوسن و گل سیم و زر باد از غزنوی قصیده 15
1. فشاند از سوسن و گل سیم و زر باد
زهی بادی که رحمت باد بر باد
یارب چه شور بود که اندر جهان فتاد از غزنوی قصیده 16
1. یارب چه شور بود که اندر جهان فتاد
سود حسود صدر جهان را زیان فتاد
آفتاب رای صاحب تخت بر جوزا نهاد از غزنوی قصیده 17
1. آفتاب رای صاحب تخت بر جوزا نهاد
افسر پیروز بختش روی بر بالا نهاد
دلی که بال و پر از عشق آن پسر یابد از غزنوی قصیده 18
1. دلی که بال و پر از عشق آن پسر یابد
چو جان نشیمن خود عالم دگر یابد
چون دلم در خدمت آن سرو گلنار ایستد از غزنوی قصیده 19
1. چون دلم در خدمت آن سرو گلنار ایستد
دیده در نظاره آن لعل دربار ایستد
هر نسیمی که به من بوی خراسان آرد از غزنوی قصیده 20
1. هر نسیمی که به من بوی خراسان آرد
چون دم عیسی در کالبدم جان آرد
همایون رایت اعلی همی رأی سفر دارد از غزنوی قصیده 21
1. همایون رایت اعلی همی رأی سفر دارد
ز یکسو هم عنان فتح و ز دیگر سو ظفر دارد
خدای عز و جل با خدایگان آن کرد از غزنوی قصیده 22
1. خدای عز و جل با خدایگان آن کرد
که هرگز آنرا والله شکر نتوان کرد
ملک و دین شاهنشه از رای همایون پرورد از غزنوی قصیده 23
1. ملک و دین شاهنشه از رای همایون پرورد
شمس را در سایه چتر همایون پرورد