ای یار چو اندیشه و مونس چو از مجد همگر رباعی 517
1. ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال
شایسته چو روحی و پسندید چو مال
...
گشتم ز جفای فلک و گردش سال از مجد همگر رباعی 518
1. گشتم ز جفای فلک و گردش سال
بد حال و نخواهم که کسم داند حال
...
رسوا شدم از دیده و شیدا از از مجد همگر رباعی 519
1. رسوا شدم از دیده و شیدا از دل
مهجور ز دلدارم و تنها از دل
...
ای کرده پر از خاک جفا مفرش از مجد همگر رباعی 520
1. ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل
وی داده به باد عیش های خوش دل
...
در عشق توام نه صبر برخاست از مجد همگر رباعی 521
1. در عشق توام نه صبر برخاست نه دل
بی روی توام نه عقل پیداست نه دل
...
برخیز که غنچه در قماط است از مجد همگر رباعی 522
1. برخیز که غنچه در قماط است ای دل
در هر چمن از لاله بساط است ای دل
...
این عمر کز و هست ملالی حاصل از مجد همگر رباعی 523
1. این عمر کز و هست ملالی حاصل
بگذشت و نگشت جز وبالی حاصل
...
آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل از مجد همگر رباعی 524
1. آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل
هرگز ندهد غنیمتی بیش از عقل
...
از عشق عنا یافتم از مهر الم از مجد همگر رباعی 525
1. از عشق عنا یافتم از مهر الم
از یار جفا دیدم و از دوست ستم
...
این کوزه که پر آب حیات است از مجد همگر رباعی 526
1. این کوزه که پر آب حیات است مدام
هر دم که لبت گردد از او نوش آشام
...
هر آه که من به صبحگاهی زده‌ام از مجد همگر رباعی 527
1. هر آه که من به صبحگاهی زده‌ام
زان آتشی اندر دل ماهی زده‌ام
...
من نیستم آن کسی که هستی طلبم از مجد همگر رباعی 528
1. من نیستم آن کسی که هستی طلبم
یا کام دل از هواپرستی طلبم
...