رباعیات در دیوان اشعار مجد همگر

1 دیدمش چو سرو سهی آن سبز قبا بر دست گرفته باشه صید ربا

2 با باشه چو باد صید جویان بگذشت او مرغ دلم ربود و آن مرغ هوا

1 ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست جان از مدد نشاط بی توشه نشست

2 در گوشه عافیت نشین باقی عمر کآنکس ز میان رست که در گوشه نشست

1 دردا که دل عاقلم از دست برفت وز عمر همه حاصلم از دست برفت

2 دریاب که پای صبرم از جای بشد باز آی که کار دلم ازدست برفت

1 از بسکه وجود پیش چشمم خوار است این جان لطیف نیز بر من بار است

2 از ضعف مزاج مردنم آسانست وز تلخی عیش زیستن دشوار است

1 کس نیست که از غمت به زاری نگریست وز بهر تو سرو جویباری نگریست

2 چندانکه گریست چشم من بر قد تو برسرو چمن ابر بهاری نگریست

1 گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست در دعوی عشق نیز هم صادق نیست

2 دل نیست مرا ولی ز جان بیزارم گر بر تو به صد هزار دل عاشق نیست

1 بشکست دلم زان دل چون سندانت گریان شدم از عشق لب خندانت

2 دندان طمع در دل من کردی تیز درد دل من گرفت در دندانت

1 ای سرو سهی تازه نهالت چونست نازک تن چون آب زلالت چونست

2 در حجله نشسته دیدمت خندان لب در خاک نهفته زلف و خالت چونست

1 زلف تو که دل در شکنش زندانیست دزد است و به آویختگی ارزانیست

2 دل برد و هزار کس گواهند بر این وان شوخ هنوز برسر پیشانیست

1 در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست تا بر تو شود گشاده کو دشمن خوست

2 در پشت پلنگ چون نمی ماند پوست بر زین تو کی بماند ای زینت دوست