آزرده مکن دل از من ای مه زنهار از مجد همگر رباعی 457
1. آزرده مکن دل از من ای مه زنهار
بیگانه مشو ز من به یک ره زنهار
1. آزرده مکن دل از من ای مه زنهار
بیگانه مشو ز من به یک ره زنهار
1. هر شب چو وزد بر دل من باد سحر
با یاد تو از گریه دهم داد سحر
1. هر صبح شوم به خلوت آباد سحر
وز یاد تو و مهر دهم داد سحر
1. بر ما رقم خطا کشیدی آخر
وز کام دو عالمم بریدی آخر
1. عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر
و اندر رگ جان شکست نیشم دیگر
1. ای نام من از عشق تو دیوانه شهر
وی خصم من آشنا و بیگانه شهر
1. حالیست عجب با توام ای طیره حور
بی تو دل و دیده را نه روح است و نه نور
1. آخر ز من ای عهد شکن یادآور
وز عهد قول خویشتن یادآور
1. ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر
غافل مشو از حال وزیر و شه و میر
1. ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر
چون عقل هنر جوی و چو دل عیش پذیر
1. یارب غم دلبر ز روانم برگیر
درد از دل ریش ناتوانم برگیر
1. در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر
در حادثه بازی از فلک باز مگیر