ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید از مجد همگر رباعی 433
1. ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید
با قد تو سرو را قبا تنگ آید
...
از لطف تو قد سرو را حال آید از مجد همگر رباعی 434
1. از لطف تو قد سرو را حال آید
وز رشک رخ تو ماه بدحال آید
...
نه کار به آب دیده بر می آید از مجد همگر رباعی 435
1. نه کار به آب دیده بر می آید
نه کام دل رمیده بر می آید
...
در نامه ز بس غم که به هر می از مجد همگر رباعی 436
1. در نامه ز بس غم که به هر می آید
در چشم قلم ز غصه نم می آید
...
چون یاد ز یار دلکشم می آید از مجد همگر رباعی 437
1. چون یاد ز یار دلکشم می آید
سوزی به دل پرآتشم می آید
...
هر شب چو رهی زبون زغم می آید از مجد همگر رباعی 438
1. هر شب چو رهی زبون زغم می آید
برراه وثاق تو برون می آید
...
گل آب شد از شرم چو روی تو بدید از مجد همگر رباعی 439
1. گل آب شد از شرم چو روی تو بدید
در سرو خم افتاد چو قدتو بدید
...
دی گفت نهفته رخ چو در راهم از مجد همگر رباعی 440
1. دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید
بس جور که این دلشده در راهم دید
...
گر روی تو را چو آینه بتوان از مجد همگر رباعی 441
1. گر روی تو را چو آینه بتوان دید
زو صورت جان هر آینه بتوان دید
...
گر دون ز تو هیچ راز مستور از مجد همگر رباعی 442
1. گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید
بی رای تو خور بر رخ مه نور ندید
...
در ماتم شمس از شفق خون بچکید از مجد همگر رباعی 443
1. در ماتم شمس از شفق خون بچکید
مه چهره بکند و زهره گیسو ببرید
...
دیدمش خوی از گل ترش می بارید از مجد همگر رباعی 444
1. دیدمش خوی از گل ترش می بارید
مشک از دو کمند عنبرش می بارید
...