تا گرد گلت سنبل تر کاشته از مجد همگر رباعی 385
1. تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند
عشاق دل از مهر تو برداشته اند
...
زان قصه دردم که یکی یار نخواند از مجد همگر رباعی 386
1. زان قصه دردم که یکی یار نخواند
کم بد که کسی بر سر بازار نخواند
...
اشک و دل خونین شده با هم یارند از مجد همگر رباعی 387
1. اشک و دل خونین شده با هم یارند
وز روزن دیده سر برون می آرند
...
خورشید و مه ار برت زمین بوس از مجد همگر رباعی 388
1. خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند
بر هر دو رخ و جبینت افسوس آرند
...
مشتاقانت ز عافیت مهجورند از مجد همگر رباعی 389
1. مشتاقانت ز عافیت مهجورند
بی سایه تو تیره دل و بی نورند
...
هرگز دل من یکدم بی غم نزند از مجد همگر رباعی 390
1. هرگز دل من یکدم بی غم نزند
تا غم به سرم نیاورد دم نزند
...
آنانکه چهان کنند و مردم از مجد همگر رباعی 391
1. آنانکه چهان کنند و مردم سوزند
پیوسته مبارک شب و فرخ روزند
...
یک چند نبودم ز وصالت خرسند از مجد همگر رباعی 392
1. یک چند نبودم ز وصالت خرسند
وز دور به دیدار جمالت خرسند
...
هر شب که مرا درد تو بیدار از مجد همگر رباعی 393
1. هر شب که مرا درد تو بیدار کند
بر عهد بدت زمانه اقرار کند
...
والله که گر دل مرا خوش نکند از مجد همگر رباعی 394
1. والله که گر دل مرا خوش نکند
یا چاره این جان بلاکش نکند
...
با من سگ گنجه پنجه در پنجه از مجد همگر رباعی 395
1. با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند
کی سگ به طپانچه شیر را رنجه کند
...
گفتم که تو را ماه فلک می خوانند از مجد همگر رباعی 396
1. گفتم که تو را ماه فلک می خوانند
خاک قدمت تاج ملک می خوانند
...