گرکسری و قارون شوی ای باد از مجد همگر رباعی 217
1. گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت
بر عمر مکن تکیه و بر گردون پشت
در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت از مجد همگر رباعی 218
1. در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت
وز خاک در تو چشم من سیر نگشت
در نامه تو قلم چو گردن بفراشت از مجد همگر رباعی 219
1. در نامه تو قلم چو گردن بفراشت
گفتم بنویسم و سرشکم نگذاشت
دلبر به گه وداع چون رو برداشت از مجد همگر رباعی 220
1. دلبر به گه وداع چون رو برداشت
هر کس که مرا بدید بی جان پنداشت
تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت از مجد همگر رباعی 221
1. تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت
بر جان و جوانیت دلی نرم نداشت
وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت از مجد همگر رباعی 222
1. وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت
هجرت برسید و بر دلم درد گذاشت
زان نقش که بر دلم خیال تو از مجد همگر رباعی 223
1. زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت
هجران تو سنگدل خیالی نگذاشت
عمری به امید و آرزویت بگذشت از مجد همگر رباعی 224
1. عمری به امید و آرزویت بگذشت
یکچند درآمد شد کویت بگذشت
عمری که در این هجر جگر سوز از مجد همگر رباعی 225
1. عمری که در این هجر جگر سوز گذشت
بر جان و دلم چو تیر دلدوز گذشت
ای عارض تو نخست بنیاد بهشت از مجد همگر رباعی 226
1. ای عارض تو نخست بنیاد بهشت
روی تو مثال خلوت آباد بهشت
ای روی تو در جهان نمودار از مجد همگر رباعی 227
1. ای روی تو در جهان نمودار بهشت
با روی تو فارغم ز دیدار بهشت
خاکی ز زمین که عطف دامانت از مجد همگر رباعی 228
1. خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت
در دیده کشم به آشکار و به نهفت