ز اخلاق هر آنچه در بشر می از مجد همگر رباعی 181
1. ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست
ز آداب هر آنچه در هنر می بایست
...
از چرخ کبود بر دلم زنگاریست از مجد همگر رباعی 182
1. از چرخ کبود بر دلم زنگاریست
وز دهر سیه سپید بردل باریست
...
هر روز زمانه را ز نو بازاریست از مجد همگر رباعی 183
1. هر روز زمانه را ز نو بازاریست
هر لحظه ز نو حادثه در پیکاریست
...
از مرگ تو مهر و ماه و انجم از مجد همگر رباعی 184
1. از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست
حور و ملک و پری و مردم بگریست
...
با دل غم آن صنم بگفتم بگریست از مجد همگر رباعی 185
1. با دل غم آن صنم بگفتم بگریست
با دیده چو شرح غم بگفتم بگریست
...
چشم شب دوش اشک به دامن بگریست از مجد همگر رباعی 186
1. چشم شب دوش اشک به دامن بگریست
بر من ز جفای دوست دشمن بگریست
...
کس نیست که از غمت به زاری از مجد همگر رباعی 187
1. کس نیست که از غمت به زاری نگریست
وز بهر تو سرو جویباری نگریست
...
می آمد و دزدیده مرا می نگریست از مجد همگر رباعی 188
1. می آمد و دزدیده مرا می نگریست
می رفت و دگر سوی قفا می نگریست
...
چون گل به میان خار می باید از مجد همگر رباعی 189
1. چون گل به میان خار می باید زیست
با دشمن دوست وار می باید زیست
...
چون دید که تن را به غمش تاب از مجد همگر رباعی 190
1. چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ست
شد دور که در دعوی عشق تو شکی ست
...
دیدار تو مونس همه ساله کیست از مجد همگر رباعی 191
1. دیدار تو مونس همه ساله کیست
زلف و رخ تو بنفشه و لاله کیست
...
هستت خبر ای جان که خریدار از مجد همگر رباعی 192
1. هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست
وانده خر و جانفروش بازار تو کیست
...