غزلیات در دیوان اشعار مجد همگر

1 بسوختیم و ز ما هیچ بر نیامد دود به درد عمر شد و ناله مان کسی نشنود

2 نفس برید و دل از مهر همنفس نبرید غنود بخت و دمی یار در برم نغنود

3 نداند آنچه مسلمان که سنگدل پریئی به کافری دل مومین مومنی بر بود

4 به غمزه چشمان بر خون من نبخشاید خدنگ و پیکان بر خون صید کی بخشود

1 خدای جز به توام کام دل روا مکناد به جز هوای تو با جانم آشنا مکناد

2 گرم رها کند از حلق بند جان شاید ز بند زلف تو حلق دلم رها مکناد

3 زمانه تا ز تن من جدا نگردد جان ترا جدا زمن و من ز تو جدا مکناد

4 طبیب درد من دردمند بی دل را به جز به داروی پیوند تو دوا مکناد

1 هر شب چو ز هجر تو دل تنگ بنالد از سوز دلم سنگ به فرسنگ بنالد

2 هر صبحدم از درد فراق تو بنالم زانگونه که در وقت سحر چنگ بنالد

3 از ناله من در غم تو کوه بگرید وز گریه من هر سحری سنگ بنالد

4 بلبل به گلستان بخروشد چو دل من وز آرزوی آن رخ گلرنگ بنالد

1 شکری نیئی شکر کو چو تو خوش دهان ندارد قمری نئی قمر کو شکرین زبان ندارد

2 به خوشی و دلستانی به دو هفته ماه مانی نه که ماه آسمانی لب درفشان ندارد

3 به کشی و سر فرازی به مثال سرونازی نه که سرو با درازی قدمی روان ندارد

4 بنشان به آب لعلت ز دل من آتش غم به نشان آنکه گفتی دهنم نشان ندارد

1 تالعل تو سنگبار باشد بس دیده که اشکبار باشد

2 در بحر غم تو هر که افتد در آرزوی کنار باشد

3 هرگز دل من قرار گیرد تا عشق تو برقرار باشد

4 گر هجر تو اینچنین نماید عالم ز غم تو زار باشد

1 خورشید رخت چون ز سر کوی برآید فریاد زن و مرد زهر سوی برآید

2 مه کاسته زانروی برآید که به خوبی هر شب نتواند که چو آن روی برآید

3 مرد ارشنود بوی تو از زن ببرد مهر زن گر نگرد سوی تو از شوی برآید

4 چون قد تو کی سرو دلارای بروید چون روی تو کی لاله خود روی برآید

1 غم از دلم به جدائی جدا نمی گردد دلم ز بند ملامت رها نمی گردد

2 دل مرا ز غم عشق سرزنش مکنید که دل به سرزنش از عشق وا نمی گردد

3 چو ذره ئیست دل من هوا پرست از مهر که ذره ای ز هوائی جدا نمی گردد

4 چگونه من به تن خویش پارسا گردم که پادشاه تنم پارسا نمی گردد

1 سر آن ندارد این دل که ز عشق سر ندارد سر عشق می نگیرد به خودم نمی گذارد

2 چو تنوره ئیست ز آتش تن من ز گرمی دل خنک آن تنی ست باری که دلی چنین ندارد

3 اگر از سر هوائی نفسی زنم به شادی دل غم پرست بر من همه شادئی سرآرد

4 من و مجلس غم اکنون که ز بزم شادمانی نه دلم همی گشاید نه میم همی گوارد

1 یا آن دل گم گشته به من باز رسانید یا جان ز تن رفته به تن باز رسانید

2 یا جان بستانید زمن دیر مپائید یا یار مرا زود به من باز رسانید

3 بی شمع رخش نور ندارد لگن دل آن شمع چگل را به لگن باز رسانید

4 بی سرو قدش آب ندارد چمن جان آن سرو روان را به چمن باز رسانید

1 دلبرا دوش در آن عیش منت یاد نبود که دل بنده ز بند غمت آزاد نبود

2 اگر از صحبت من یاد نیاوردی هیچ آخر ای سنگدل از عهد منت یاد نبود

3 شرم روی من و خشم آوری خلق مگیر شرمت از آن همه بد کردن و بیداد نبود

4 سنگ خارا ز دلت به که در آن شادیها رحمتت بر من دلخسته ناشاد نبود