کجا از دوزخ اندیشد تنی کز مهر از مجد همگر غزل 25
1. کجا از دوزخ اندیشد تنی کز مهر تو سوزد
چرا یاد بهشت آرد دلی کز مهرت افروزد
...
بر من همه خواری از دل آمد از مجد همگر غزل 26
1. بر من همه خواری از دل آمد
کز وی هوس تو حاصل آمد
...
گر یاد رنگ رویت در بوستان برآید از مجد همگر غزل 27
1. گر یاد رنگ رویت در بوستان برآید
بس نعره های بلبل کز گلستان برآید
...
نیست روزی که مرا از تو جفائی از مجد همگر غزل 28
1. نیست روزی که مرا از تو جفائی نرسد
وز غمت بر دل من تازه بلائی نرسد
...
درد عشقت ز جان توان پرسید از مجد همگر غزل 29
1. درد عشقت ز جان توان پرسید
رازت ازدل نهان توان پرسید
...
مژده که جان نازنین باردگر به از مجد همگر غزل 30
1. مژده که جان نازنین باردگر به تن رسید
سرو روان یاسمین باز سوی چمن رسید
...
بسوختیم و ز ما هیچ بر نیامد دود از مجد همگر غزل 31
1. بسوختیم و ز ما هیچ بر نیامد دود
به درد عمر شد و ناله مان کسی نشنود
...
خدای جز به توام کام دل روا مکناد از مجد همگر غزل 32
1. خدای جز به توام کام دل روا مکناد
به جز هوای تو با جانم آشنا مکناد
...
هر شب چو ز هجر تو دل تنگ بنالد از مجد همگر غزل 33
1. هر شب چو ز هجر تو دل تنگ بنالد
از سوز دلم سنگ به فرسنگ بنالد
...
شکری نیئی شکر کو چو تو خوش دهان از مجد همگر غزل 34
1. شکری نیئی شکر کو چو تو خوش دهان ندارد
قمری نئی قمر کو شکرین زبان ندارد
...
تالعل تو سنگبار باشد از مجد همگر غزل 35
1. تالعل تو سنگبار باشد
بس دیده که اشکبار باشد
...
خورشید رخت چون ز سر کوی برآید از مجد همگر غزل 36
1. خورشید رخت چون ز سر کوی برآید
فریاد زن و مرد زهر سوی برآید
...