ما برفتیم، تو دانی و دل غمخور ما از حافظ اشعار منتسب 1
1. ما برفتیم، تو دانی و دل غمخور ما
بخت بد تا به کجا می برد آبشخور ما
صبح دولت می‌دمد کو جام همچون آفتاب از حافظ اشعار منتسب 2
1. صبح دولت می‌دمد کو جام همچون آفتاب
فرصتی زین به کجا باشد بده جام شراب
اگر به لطف بخوانی مَزید الطاف است از حافظ اشعار منتسب 3
1. اگر به لطف بخوانی مَزید الطاف است
وگر به قهر برانی درون ما صاف است
غمش تا در دلم مَأوا گرفته است از حافظ اشعار منتسب 4
1. غمش تا در دلم مَأوا گرفته است
سرم چون زلف او سودا گرفته است
هوس باد بهارم به سوی صحرا برد از حافظ اشعار منتسب 5
1. هوس باد بهارم به سوی صحرا برد
باد بوی تو بیاورد و قرار از ما برد
صراحی دگر بارم از دست برد از حافظ اشعار منتسب 6
1. صراحی دگر بارم از دست برد
به من باز بنمود می دستبرد
من و صلاح و سلامت کس این گمان نبرد از حافظ اشعار منتسب 7
1. من و صلاح و سلامت کس این گمان نبرد
که کس به رند خرابات ظن آن نبرد
کارم ز دور چرخ به سامان نمی‌رسد از حافظ اشعار منتسب 8
1. کارم ز دور چرخ به سامان نمی‌رسد
خون شد دلم ز درد، به درمان نمی‌رسد
در هر هوا که جز برق اندر طلب نباشد از حافظ اشعار منتسب 9
1. در هر هوا که جز برق اندر طلب نباشد
گر خرمنی بسوزد چندان عجب نباشد
صورت خوبت نگارا خوش به آیین بسته‌اند از حافظ اشعار منتسب 10
1. صورت خوبت نگارا خوش به آیین بسته‌اند
گوییا نقش لبت از جان شیرین بسته‌اند
مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید از حافظ اشعار منتسب 11
1. مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید
که ز انفاس خوشش بوی کسی می‌آید