رباعیات حافظ شیرازی

1 جز نقش تو در نظر نیامد ما را جز کوی تو رهگذر نیامد ما را

2 خواب ارچه خوش آمد همه را در عهدت حقا که به چشم در نیامد ما را

1 بر گیر شراب طرب‌انگیز و بیا پنهان ز رقیب سفله بستیز و بیا

2 مشنو سخن خصم که بنشین و مرو بشنو ز من این نکته که برخیز و بیا

1 گفتم که لبت، گفت لبم آب حیات گفتم دهنت، گفت زهی حب نبات

2 گفتم سخن تو، گفت حافظ گفتا شادی همه لطیفه گویان صلوات

1 ماهی که قدش به سرو می‌ماند راست آیینه به دست و روی خود می‌آراست

2 دستارچه‌ای پیشکشش کردم گفت وصلم طلبی زهی خیالی که توراست

1 من باکمر تو در میان کردم دست پنداشتمش که در میان چیزی هست

2 پیداست از آن میان چو بربست کمر تا من ز کمر چه طرف خواهم بربست

1 تو بدری و خورشید تو را بنده شده‌ست تا بندهٔ تو شده‌ست تابنده شده‌ست

2 زان روی که از شعاع نور رخ تو خورشید منیر و ماه تابنده شده‌ست

1 هر روز دلم به زیر باری دگر است در دیدهٔ من ز هجر خاری دگر است

2 من جهد همی‌کنم قضا می‌گوید بیرون ز کفایت تو کاری دگراست

1 ماهم که رخش روشنی خور بگرفت گرد خط او چشمهٔ کوثر بگرفت

2 دل‌ها همه در چاه زنخدان انداخت وآنگه سر چاه را به عنبر بگرفت

1 امشب ز غمت میان خون خواهم خفت وز بستر عافیت برون خواهم خفت

2 باور نکنی خیال خود را بفرست تا در نگرد که بی‌تو چون خواهم خفت

1 نی قصهٔ آن شمع چگل بتوان گفت نی حال دل سوخته دل بتوان گفت

2 غم در دل تنگ من از آن است که نیست یک دوست که با او غم دل بتوان گفت