یابی چو ز اهل فضل، شخصی از قدسی مشهدی رباعی 612
1. یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی
نیکو نبود به فضل بی‌اخلاصی
محروم ز وصل یار بودن تا از قدسی مشهدی رباعی 613
1. محروم ز وصل یار بودن تا کی
نومید و امیدوار بودن تا کی
در ملک وجود، خوار بودن از قدسی مشهدی رباعی 614
1. در ملک وجود، خوار بودن تا کی؟
بیهوده درین دیار بودن تا کی؟
روزن متعددست و مهتاب از قدسی مشهدی رباعی 615
1. روزن متعددست و مهتاب یکی
بیداردلان شوند در خواب یکی
از مردم حال، اهل حال است از قدسی مشهدی رباعی 616
1. از مردم حال، اهل حال است یکی
زین قوم، نشان ده کمال است یکی
بی‌فیضان را چه باک از از قدسی مشهدی رباعی 617
1. بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی؟
فیّاض شود هلاک از بی‌برگی
عاشق نشود هلاک از بی‌برگی از قدسی مشهدی رباعی 618
1. عاشق نشود هلاک از بی‌برگی
کی نخل فتد به خاک از بی‌برگی؟
گر بتوانی، به نفس خود از قدسی مشهدی رباعی 619
1. گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی
سلطانی راست فقر، نعم‌البدلی
آن رند که در مثل ندارد از قدسی مشهدی رباعی 620
1. آن رند که در مثل ندارد بدلی
دی گفت برای اهل عرفان مثلی
از عشق که نیست در جهانش از قدسی مشهدی رباعی 621
1. از عشق که نیست در جهانش بدلی
صد فرد چو غنچه است در هر بغلی
آن کز ازلش آمده فطرت عالی از قدسی مشهدی رباعی 622
1. آن کز ازلش آمده فطرت عالی
کی شکوه به گردون برد از بدحالی
بی فیض ازل رتبه نگردد از قدسی مشهدی رباعی 623
1. بی فیض ازل رتبه نگردد عالی
این حال درین محیط باشد حالی