ای پنجه‌قوی شکار لاغر از قدسی مشهدی رباعی 636
1. ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی
از ذلت نفس، خاک بر سر چه کنی
تقریر ز حالی که نداری از قدسی مشهدی رباعی 637
1. تقریر ز حالی که نداری چه کنی
آهنگ خیالی که نداری چه کنی
هر نیک و بدی که می‌کنی، از قدسی مشهدی رباعی 638
1. هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی
پیوسته گل تلافی‌اش می‌چینی
هر نقش که بر سپهر اعلا از قدسی مشهدی رباعی 639
1. هر نقش که بر سپهر اعلا بینی
هر چیز به دنیا و به عقبی بینی
زنهار به فکر خواهش از از قدسی مشهدی رباعی 640
1. زنهار به فکر خواهش از جا نروی
غافل نشوی ز سهو و عمدا نروی
گاهی نخود سبزی هر دیگ از قدسی مشهدی رباعی 641
1. گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی
گه در ته جوی این و آن ریگ شوی
گر سوخته آتش بی دود شوی از قدسی مشهدی رباعی 642
1. گر سوخته آتش بی دود شوی
هرچند زیانی، همه سر سود شوی
تا کی مشغول عالم خاک شوی از قدسی مشهدی رباعی 643
1. تا کی مشغول عالم خاک شوی
وز بود و نبود شاد و غمناک شوی
گیرم ز مقربان درگاه شوی از قدسی مشهدی رباعی 644
1. گیرم ز مقربان درگاه شوی
وز معتکفان درگه شاه شوی
با حرص و هوا، کی بود روزبهی؟ از قدسی مشهدی رباعی 645
1. با حرص و هوا، کی بود روزبهی؟
محفوظ نگردی، از هوا تا نرهی
هرچند که دارد آسمان مهر از قدسی مشهدی رباعی 646
1. هرچند که دارد آسمان مهر و مهی
از جای درآردش ز چشمت نگهی
از کس نبود هراس در تنهایی از قدسی مشهدی رباعی 647
1. از کس نبود هراس در تنهایی
امن است دلم ز پاس در تنهایی