بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی از قدسی مشهدی رباعی 624
1. بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی
گویند حریفان که چرا می‌نالی
آنها که خرید عشقشان از از قدسی مشهدی رباعی 625
1. آنها که خرید عشقشان از خامی
پنهان ز نظر، کنند بی‌آرامی
زین هستی موهوم، جدا باش از قدسی مشهدی رباعی 626
1. زین هستی موهوم، جدا باش دمی
با حق‌طلبان هم‌آشنا باش دمی
سوز جگرم نمی‌برد درمانی از قدسی مشهدی رباعی 627
1. سوز جگرم نمی‌برد درمانی
کی گرمی عشق را بود پایانی؟
حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی از قدسی مشهدی رباعی 628
1. حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی
از بی‌برگی چه باک و بی‌سامانی
در شعر شوی گر انوری را از قدسی مشهدی رباعی 629
1. در شعر شوی گر انوری را ثانی
تحسین تو کس نمی‌کند تا دانی
خوش در پی عقل و هوش افراختنی از قدسی مشهدی رباعی 630
1. خوش در پی عقل و هوش افراختنی
هموراه به فکر خام پرداختنی
رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی از قدسی مشهدی رباعی 631
1. رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی
این رشته نیامد ز ازل، تافتنی
شد نغمه، وبال از فغانم از قدسی مشهدی رباعی 632
1. شد نغمه، وبال از فغانم بر نی
می‌سوزد ازین واسطه جانم بر نی
در بام شریعتی، دگر پر از قدسی مشهدی رباعی 633
1. در بام شریعتی، دگر پر نزنی
خاک در علمی، در دیگر نزنی
ای دل، می تجرید تمنا نکنی از قدسی مشهدی رباعی 634
1. ای دل، می تجرید تمنا نکنی
بی‌پروایی، مباد پروا نکنی
با فقر و فنا، چون فقرا از قدسی مشهدی رباعی 635
1. با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی؟
از باده تقلید، گلو تر چه کنی؟