خون شد دلم از شنیدن نام وداع از قدسی مشهدی رباعی 444
1. خون شد دلم از شنیدن نام وداع
جان رفت به باد غم ز پیغام وداع
پیدا بود از اشک فروهشته شمع از قدسی مشهدی رباعی 445
1. پیدا بود از اشک فروهشته شمع
کز تخم شرر چه بر دهد کشته شمع
بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ از قدسی مشهدی رباعی 446
1. بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ
از شبنم خون تازه نماید گل داغ
زنهار دم سرد مده سر به چراغ از قدسی مشهدی رباعی 447
1. زنهار دم سرد مده سر به چراغ
بد می‌سوزد فتیله تر به چراغ
از ماه، چه نور چشم داری در میغ؟ از قدسی مشهدی رباعی 448
1. از ماه، چه نور چشم داری در میغ؟
بالقوه چو بالفعل نگردید دریغ
ای عمر گرامی به ریا کرده تلف از قدسی مشهدی رباعی 449
1. ای عمر گرامی به ریا کرده تلف
دل را خبر از ذکر نه و سبحه به کف
ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف از قدسی مشهدی رباعی 450
1. ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف
از قاف گرفته نور مهرت تا قاف
خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک از قدسی مشهدی رباعی 451
1. خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک
این هردو به هم خوشند تا وقت هلاک
بس تجربه کردیم درین عالم خاک از قدسی مشهدی رباعی 452
1. بس تجربه کردیم درین عالم خاک
نیکان، نیکی کنند تا وقت هلاک
آن را که رسد کدورتی از افلاک از قدسی مشهدی رباعی 453
1. آن را که رسد کدورتی از افلاک
گر مصدر فیض است، ندارد زان باک
تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ از قدسی مشهدی رباعی 454
1. تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ
از جود، شود فیض‌رسان کی دلتنگ؟
آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ از قدسی مشهدی رباعی 455
1. آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ
کی نرم شود به سعی اندک دل تنگ