چشم ترم از گریه ندارد آزار از قدسی مشهدی رباعی 385
1. چشم ترم از گریه ندارد آزار
وز درد نیفتاده به روز شب تار
قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار از قدسی مشهدی رباعی 386
1. قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار
سر در پی چشم خویش زنهار مدار
از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر از قدسی مشهدی رباعی 387
1. از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر
بی‌آیینان شوند بی‌آیین‌تر
در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر از قدسی مشهدی رباعی 388
1. در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر
پوشیدن کار ناصواب اولی‌تر
ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر از قدسی مشهدی رباعی 389
1. ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر
چون سیل که بگذرد بهاران، مگذر
عمر اندک پایی و کار بسیار به سر از قدسی مشهدی رباعی 390
1. عمر اندک پایی و کار بسیار به سر
خوش آن که برد راه سبکسار به سر
پیوسته روم راه چو پرگار به سر از قدسی مشهدی رباعی 391
1. پیوسته روم راه چو پرگار به سر
بی پا نشوم ز شغل بسیار به سر
از دولت وصل کس مبادا مهجور از قدسی مشهدی رباعی 392
1. از دولت وصل کس مبادا مهجور
بی نور حضور دوست دل را چه حضور؟
بیچاره خرد به سعی باشد مجبور از قدسی مشهدی رباعی 393
1. بیچاره خرد به سعی باشد مجبور
کز جهل مرکب برهد نفس غیور
از بس که بود چشم خزف بر گوهر از قدسی مشهدی رباعی 394
1. از بس که بود چشم خزف بر گوهر
تنگ آمده عرصه صدف بر گوهر
آنم که برون جهد ز کانم گوهر از قدسی مشهدی رباعی 395
1. آنم که برون جهد ز کانم گوهر
گیرد قلم از تیغ زبانم گوهر
آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر از قدسی مشهدی رباعی 396
1. آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر
نگذشته مرا دشمنی کس به ضمیر