در کوی مجاز هرکه شد راهسپر از قدسی مشهدی رباعی 373
1. در کوی مجاز هرکه شد راهسپر
کی خواری و عزت کندش هیچ اثر
...
از حادثه گر چرخ شود زیر از قدسی مشهدی رباعی 374
1. از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر
نقصان نپذیرد هنر اهل هنر
...
از قدر هنر، بی‌هنران از قدسی مشهدی رباعی 375
1. از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر؟
نیکو نبود نفی هنر ز اهل هنر
...
ای از تو نظر یافته ارباب از قدسی مشهدی رباعی 376
1. ای از تو نظر یافته ارباب نظر
ترکیب تو جمع است از اجزای اثر
...
چون رفت ازین گنبد فیروزه از قدسی مشهدی رباعی 377
1. چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار
معمار زمانه، نقطه نُه پرگار
...
انسان که طفیل او فلک راست از قدسی مشهدی رباعی 378
1. انسان که طفیل او فلک راست مدار
باقی بودش سلسله تا روز شمار
...
زردست اگرچه چهره عاشق از قدسی مشهدی رباعی 379
1. زردست اگرچه چهره عاشق زار
رشک چمن است طبعش از جلوه یار
...
در گلشن دهر تا خزان است از قدسی مشهدی رباعی 380
1. در گلشن دهر تا خزان است و بهار
افتد به بدان، بیشتر از نیکان کار
...
تا دیده سرشک لاله‌گون از قدسی مشهدی رباعی 381
1. تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار
پنهان بود از خلق، نشان دل زار
...
از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست از قدسی مشهدی رباعی 382
1. از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار
گیرم که ز اصل خویش باشد بیزار
...
گر خانه چشم من بود تیره از قدسی مشهدی رباعی 383
1. گر خانه چشم من بود تیره و تار
از گریه مدان تیرگی‌اش را زنهار
...
از درد نکرد دیده‌ام ضعف از قدسی مشهدی رباعی 384
1. از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار
وز گریه نیفتاد به روز شب تار
...