مستغرق حال، قال را نشناسد از قدسی مشهدی رباعی 241
1. مستغرق حال، قال را نشناسد
بی عشق، کس اهل حال را نشناسد
ای عشق، ترا کس به نشان از قدسی مشهدی رباعی 242
1. ای عشق، ترا کس به نشان نشناسد
زان سان که تویی، کس آنچنان نشناسد
کی دهر حقیقت گل و خس پرسد از قدسی مشهدی رباعی 243
1. کی دهر حقیقت گل و خس پرسد
از نخل قدیم و شاخ نورس پرسد
روزی که حق از چون و چرا از قدسی مشهدی رباعی 244
1. روزی که حق از چون و چرا می‌پرسد
وز هر بد و نیک، ماجرا می‌پرسد
هر ذات مگو به ذات جاوید از قدسی مشهدی رباعی 245
1. هر ذات مگو به ذات جاوید رسد
هر سایه کجا به سایه بید رسد
خواری، شرف مردم دانا از قدسی مشهدی رباعی 246
1. خواری، شرف مردم دانا باشد
عزت مطلب، فروتنی تا باشد
خورشید همین نه ذره پرور از قدسی مشهدی رباعی 247
1. خورشید همین نه ذره پرور باشد
فیضش به همه جهان برابر باشد
درویشی جو، گر همه یک دم از قدسی مشهدی رباعی 248
1. درویشی جو، گر همه یک دم باشد
تا سلطانی بر تو مسلم باشد
گر زان که همای عشق صیدم از قدسی مشهدی رباعی 249
1. گر زان که همای عشق صیدم باشد
کی رشک به شبلی و جنیدم باشد
نازک‌خاطر، کم آرزو می‌باشد از قدسی مشهدی رباعی 250
1. نازک‌خاطر، کم آرزو می‌باشد
رو سخت، شریر و فتنه‌جو می‌باشد
اسباب تعلق همه عارت بخشد از قدسی مشهدی رباعی 251
1. اسباب تعلق همه عارت بخشد
فقرست که تاج افتخارت بخشد
آخر همه ناوک هدف خواهد از قدسی مشهدی رباعی 252
1. آخر همه ناوک هدف خواهد شد
انگشت هلال، زود کف خواهد شد