این نفس که فقر کاش پاکش از قدسی مشهدی رباعی 253
1. این نفس که فقر کاش پاکش بکشد
پر بی‌دردست، دردناکش بکشد
...
گویند که دستش ز حنا گلگون از قدسی مشهدی رباعی 254
1. گویند که دستش ز حنا گلگون شد
نی نی ز حنا نیست، بگویم چون شد
...
با آن که ز تو کار به دلخواه از قدسی مشهدی رباعی 255
1. با آن که ز تو کار به دلخواه نشد
از ما دل غافل تو آگاه نشد
...
آن را که به حق چراغ افروخته از قدسی مشهدی رباعی 256
1. آن را که به حق چراغ افروخته شد
تشریف بقا به قامتش دوخته شد
...
رسوا شدم ای ناله، حجاب از قدسی مشهدی رباعی 257
1. رسوا شدم ای ناله، حجاب تو چه شد
ای اشک، خدای را، نقاب تو چه شد
...
ای شعله شوق اضطراب تو از قدسی مشهدی رباعی 258
1. ای شعله شوق اضطراب تو چه شد
وی گریه گرم‌رو، شتاب تو چه شد
...
قدسی دل طاقت‌آفرین تو از قدسی مشهدی رباعی 259
1. قدسی دل طاقت‌آفرین تو چه شد؟
مردی ز فغان، صوت حزین تو چه شد؟
...
قدسی چو قرائتش تمنا می‌شد از قدسی مشهدی رباعی 260
1. قدسی چو قرائتش تمنا می‌شد
بر سوره یوسف نظرش وا می‌شد
...
هر شاعر اگر شاعر یکتا از قدسی مشهدی رباعی 261
1. هر شاعر اگر شاعر یکتا می‌شد
در آینه نیز عکس گویا می‌شد
...
آسوده ز صید عام کی خواهی از قدسی مشهدی رباعی 262
1. آسوده ز صید عام کی خواهی شد
فارغ ز خیال خام کی خواهی شد
...
دل را ز هوس، محض کدورت از قدسی مشهدی رباعی 263
1. دل را ز هوس، محض کدورت مپسند
روشن کنش از زنگ تعلق یک چند
...
کی چرخ فروغ اختر خود داند؟ از قدسی مشهدی رباعی 264
1. کی چرخ فروغ اختر خود داند؟
کی مهر جمال انور خود داند؟
...