رباعیات قدسی مشهدی

1 پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس کز دیده من، دود نخیزد به هوس

2 نی را به گلو چو ناله گردیده گره ناچار به دیده افتدش راه نفس

1 در کوی مجاز هرکه شد راهسپر کی خواری و عزت کندش هیچ اثر

2 بیچاره ستور، نعل بر پا خواهد از آهن و زر بودن نعلش چه خبر

1 روزی که به ترکیب تو پرداخته‌اند از چشم، خواص ادب انداخته‌اند

2 با من، همه در ستیزه‌ای، شرمت باد از شیشه مگر چشم ترا ساخته‌اند

1 می، خامان را زود ره هوش زند انگشت صدا بر لب خاموش زند

2 آید به خروش، تازه دولت نفسی از آب، دمی کوزه نو، جوش زند

1 آسوده ز صید عام کی خواهی شد فارغ ز خیال خام کی خواهی شد

2 عمرت همه صرف علم شد، کو علمت؟ انگاره شدی، تمام کی خواهی شد

1 این پرده به روی دیده‌ام درد نبست وین خار به چشمم مژه تر نشکست

2 بی روی تو از بس که غبارآلودست تیر نگهم به دیده در خاک نشست

1 گردون خود را گرچه سخی پندارد جز کام دل همچو خودی برنارد

2 دل سختان را ز یکدگر فتح بود قفل آهن، کلید از آهن دارد

1 غم‌دیده، فریب سور عالم نخورد بر هم خورد ار جهان، دلش غم نخورد

2 گر از سر بازار، قیامت خیزد سودای من و عشق تو بر هم نخورد

1 قدسی همه کارت اثر نفس و هواست این بی‌خردی ز کودکی یا سوداست

2 روزی که به دست تو رسد نامه جرم آن روز کنی فرق ز دست چپ، راست

1 دل را ز هوس، محض کدورت مپسند روشن کنش از زنگ تعلق یک چند

2 آیینه دل، آینه زانو نیست کز وی شود آدمی به نامی خرسند